— Aka, meniyam olib keting, iltimos. Shoshilyapman, qolib ketmay!
— Oltita odam oldim. Yettinchini ololmayman. GAI xodimlari "peregruz" deb jarima yozishadi, - debdi haydovchi.
— Iltimos, 5000 beraman.
— Yo‘q!
— 50 000 beraman, - debdi yigit.
Bu gapni eshitgan haydovchi mashinadan tushib:
— Keling, o‘rnimga o‘tiring! Hech narsaga tegmang. Faqat rulni ushlab o‘tiring. Men mashinani itarib ketaman, - dermish.
— Nima qilib sang‘ib yuribsan? – debdi itga.
— Xo‘jayin uyga domofon qo‘ydi. Endi meni keragim yo‘q, - debdi it.
— O‘zing-chi? Xo‘jayningni sovuqda oyog‘i og‘rirdi shekilli...? Sen uni oyoqlarida yotarding. Seni juda yaxshi ko‘rar edi-ku!? – desa, mushuk:
— E, xo‘jayinim uyiga issiq pol o‘rnatdi. Endi meni kerakmas deb o‘ylayapti. Hali qish kelsin, ko‘ramiz...!
— Labbay, eshitaman.
— Allo, kim bu?
— Kim kerak sizga?
— O‘zi kim bu?
— Uzr, kimni chaqiray?
— Kim bu deb so‘rayapman...
— Qo‘ng‘iroq qilgan siz-ku! Kimni chaqiray?
— Esh-sh-sh-shak!
— Uzr, bu yerda qarindoshlaringiz yashamaydi. Adashib tushdingiz, xayr!
— Oyijon men keldim! – desa, onasi o‘g‘liga qaramay:
— Qayerlarda sang‘ib yuribsan? – debdi beparvolik bilan.
O‘g‘li onasiga:
— Oyi, men armiyadan qaytdim!!! – degan ekan.
— Peshonasiga yozilganmidi? Peshonasiga sochi tushib turgan ekan-da, ko‘rmay qolibman...
— Angliyaliklarni mahsulotlarini o‘zlashtirib oldingiz. Amerikaliklarni qurilmalarini ham o‘rganib bo‘ldingiz. Hattoki, germaniyaliklarni ixtirolarini ham o‘zingizda ishlab chiqarib, butun dunyoga sotyapsizlar. Nega Rossiyada tayyorlanadigan aroqlarni haligacha o‘rganib ololmayapsizlar?
Xitoyliklar javob beribdi:
— Biz butun dunyoga josus yuborganmiz. Josuslarimiz zavod va fabrikalarda hamma axborotni to‘plab, bizga yetkazib turishadi. Lekin Rossiyadagi aroq zavodlariga yuborayotgan hamma josuslarimiz aroqxo‘r piyonista bo‘lib qolishyapti. Hech narsani bilib kelisholmayapti...
O‘zbekiston iqtisodiyotini ko‘tarish uchun, Moliya vazirligida xodimlar sonini qisqartirib, taksichilarni ko‘paytirish kerak.
— Kim xotinidan qo‘rqsa, o‘rnidan tursin! Hamma o‘rnidan turibdi-yu, bir odam o‘tirganmish.
Shunda sheriklari:
— Sen xotiningdan qo‘rkmaysanmi? – desa, u:
— Xotinimni eshitib, oyog‘im ishlamay qoldi, - degan ekan.
— Sizlarda gapiruvchi hayvon bormi?
— Bor. Bizda qirqoyoq degan jonivor bor. U bemalol gaplashadi, - debdi sotuvchi.
Yigit:
— Iltimos, qirqoyoq bersangiz, - deb sotib olibdi.
Uyiga kelgach, qirqoyoqqa ovqat beribdi. Birozdan so‘ng yigit:
— Yur, ko‘chaga chiqib kelamiz, - desa, qirqoyoq indamasmush. 10 daqiqa o‘tib, yigit yana:
— Yur deyapman ko‘chaga chiqamiz, - dyebdi.
Qirqoyoq bo‘lsa:
— Shoshmay tur, poyafzallarimni kiyib olay! – dermish.
Bir payt qarasa, kovrolinni o‘rtasi do‘mpayib ishib turganmish.
“Obbo! Shu yetmay turgandi. Kovrolinni tagida sigaret qutim qolib ketibdi” debdi jahli chiqib. Qarasa, oshxonadan xotini chiqib eri tomonga kelayotganmish. Erkak bolg‘ani olib, kovrolinni do‘mpayib turgan joyini tez-tez urib, pachoq qilib tekislab qo‘yibdi. Xotini erini tepasiga kelib:
— Adasi, sigaretingizni qidirmadingizmi? Mana, oshxonada qoldiribsiz. Kecha siz menga sovg‘a qilgan yangi telefonni topa olmayapman, ko‘rmadingizmi qayerda qoldi ekan?! – dermish.