Kafe-restoran haqida latifalar
— Nega hamma ovqatlar aroq hidi kelyapti?
Ofitsiant bir qadam orqaga surilib:
— Endi-chi? Kelmayaptimi? - dermish.
— Dollar olaverasizlarmi?
— Ha.
— Plastik karta bilan ham hisoblashsak bo‘ladimi?
— Ha.
— Shisha Butыlka bilan-chi?
— Ha, ko‘chadagi oshxonalarda ovqatlanib yurish yoqmayotgan edi.
— Endi-chi?
— Endi yoqyapti.
— Yana ovqat tayyor emasmi? Men itday ochman! Bo‘ldi, restoranga ketdim!
— Xoy, besh daqiqa sabr qilib turing!
— Nima, besh daqiqada ovqatni tayyor qilishga ulgurarmiding?
— Yo‘q, kiyinishga ulguraman.
— Bitta bulka non va bir stakan suv, - debdi.
Ofitsiant kulib:
— Shunchalik pastga urasanmi o‘zingni. Hayotga bir marta kelasan, mazza qilib, to‘yib maishat qimaysanmi, - desa
Talaba:
— Ha, to‘g‘ri aytasiz. Maishat bo‘lsa maishatda. Unda manga uchta bulka non va bir chelak suv olib keling, - dermish
— Qiziqmisan, xotin? Axir men uning ko‘ylagiga qo‘limni artdim halos.
Mushukni gapirayotganini ko‘rib, aqldan ozay degan ofitsiant mushukka qarab:
— Ko‘chada nima ish bilan yuribsiz, - debdi.
Mushuk:
— Ish qidirib yuribman. Hozir suhbatdan kelyapman, - debdi.
Ofitsiant ko‘p o‘ylamay:
— Meni sirkda tanishlarim bor? Xohlasangiz, gaplashib beraman, - desa, mushuk:
— Sirkda kompyuter dasturchisiga ish bormikin? - dermish.
— Mijozlar bilan hech qachon tortishmang, ular hamisha haq bo‘lishadi.
— Tushunarli, ammo u mijoz sizni ...tentak deb aytdi—da!
— Nimaga stolga tuz qo‘ygansizlar? – deb so‘rasa, ofitsiant:
— Agar yeyayotgan ovqatingizni tuzi kam bo‘lsa solish uchun, - debdi.
Talaba bo‘lsa:
— Unda nega ovqat qo‘ymagansizlar? – degan ekan.
— Seni yeb qo‘yaman. Juda shirinsan!
— Sizni ham... - deb o‘tirishsa, oldilarida turgan ofitsiant:
— Ichishga-chi? Biror narsa olib kelaymi? - dermish.