Kafe-restoran haqida latifalar
Yigit:
“Kechqurun restoranga borsak,...”
Qiz:
“Rostanmi!? Qayerga boramiz?”
Yigit:
“Shoshmay tur! Oxirigacha yozib olay! Kechqurun restoranga borsak, hamma do‘stlarim yig‘ilib bo‘lishgan ekan. Faqat men bilan Azizni kutib turishgan ekan.”
Barmen bo‘lsa:
— Aka nega bunday qildingiz? – desa, kishi:
— Bu aroqni birinchisini ketishi qiyinda savil! Shuning uchun birinchini ichmadim, - debdi.
— O‘ninchi nega qoldi? – debdi barmen.
— Oxirgisi ortiqchada! – dermish kishi.
Tishi yo‘q bo‘ri ham qo‘ylarni atrofini aylanib-aylanib qaytib keladi.
— Meni itim gapira oladi!
Hech kim ishonmabdi va shu yerni o‘zida bahs boshlanib, garovga pul tikilibdi.
Haligi kishini iti hech narsa gapirmabdi. Katta pulni boy bergan xo‘jayini ko‘chaga chiqib, itga baqira boshlabdi:
— Nega bila turib gapirmading? Axir shuncha pul yutqazib qo‘ydim-ku!!!
Shu vaqt it tilga kirib:
— E, xo‘jayin! Lekin ertaga biz qancha pul yutib olishimizni bilsangiz edi...!
— Mana bu oshib qolgan ovqatlarni itimga olib olsam maylimi, - desa
5 yoshli o‘g‘li:
— Uraaa, endi it boqarkanmiz, - dermish.
— Ovqat haqini dollardayam olaverasizlarmi?
— Olamiz.
— Hmm... Plastik kartochkada-chi?
— Olaveramiz.
— Hm-m-m... Ichkilikdan bo‘shagan shisha bilan to‘lasam-chi?
Keyin qiz yigitga:
— Biror kafega kiraylik, kinoni gapirib beraman, - debdi.
Bir kafega kirib o‘tirib, qiz kinoni gapirib bera boshlabdi. Bir yarim soat tinmay gapirib bo‘lib:
— Mana, kinoni 1-qismi tugadi. Hozir bir suv ichib olay, 2-qismini gapirib beraman, - desa, yigit:
— Mayli, faqat kinodagi ashula aytib, raqsga tushgan joylarini o‘tkazib yuborgin. Shuncha odam oldida uyalib ketyabman, - degan ekan.
— Bizga hammamizga Befshteks olib keling, - deyishibdi.
Haligi to‘rttala yigitlar buni eshitib qolib, ofitsiantga qarab:
— Bizlarni hammamizga to‘rfshteks olib kelavering!, - deyishgan ekan.
— Qachondan beri o‘tiribmiz. Nega ofitsiantlar bizdan buyurtma olishga kelishmayapti, kelib qarashmayapti? - desa, menejer:
— Bizdagi ofitsiantlarni hammasi sizni talabalaringiz ekan. Shunga “Sen qara, sen qara!”, - deb oshxonada berkinib turishibdi, - dermish.
— Qanday yo‘l ekan?
— Hashamatli biror restoranning yopilishiga ozgina vaqt qolganida kiramiz. Istaganimizcha taom buyurtma berib, ovqatlana boshlaymiz. Ish vaqti tugab, ofitsiantlar birin-ketin uyga keta boshlashadi. Oxirgi qolgan ofitsiant bizdan pulni so‘rasa, biz uni sherigi pulni olganini aytamiz.
— Zo‘r-ku, qoyil. ketdik.
Restoranda ofitsiant:
— Kech bo‘lib qoldi. Restoran yopiladi. Marhamat qilib hisob-kitob qilsangiz...
— Iye, biz boshqa ofitsiantga pulini allaqachon to‘lab bo‘lganmiz. Qaytimini berasizlarmi, yo‘qmi?