Kaltafahmlar haqida latifalar
Ona qizalog‘ini vrach ko‘rigiga olib kelib:
— Qizimning ko‘zlari nega kichkina? Axir bizning koreys qarindoshimiz yo‘q-ku!
Vrach:
— Ko‘zlarini yon tomonini qarab ko‘ring-chi, kattalashtirish moslamasi yo‘qmikin?
— Qizimning ko‘zlari nega kichkina? Axir bizning koreys qarindoshimiz yo‘q-ku!
Vrach:
— Ko‘zlarini yon tomonini qarab ko‘ring-chi, kattalashtirish moslamasi yo‘qmikin?
Xotin eriga debdi:
— Azizim, men o‘g‘limizga ism tanlab qo‘ydim!
— Nima ism ekan?
— Leksus deb ataymiz!
— Esing joyidami tentak?
— Endi oilamizda Leksus va Tentak bo‘ladi!
— Azizim, men o‘g‘limizga ism tanlab qo‘ydim!
— Nima ism ekan?
— Leksus deb ataymiz!
— Esing joyidami tentak?
— Endi oilamizda Leksus va Tentak bo‘ladi!
Ikki kishi yo‘lda ketayotsa, biri birdan xoxolab kulvoribdi.
Sherigi:
— Nega kulding, - deb so‘rasa
— O‘zimga o‘zim latifa aytayotsam, ichidan eshitmaganim chiqib qoldi, - dermish.
Sherigi:
— Nega kulding, - deb so‘rasa
— O‘zimga o‘zim latifa aytayotsam, ichidan eshitmaganim chiqib qoldi, - dermish.
E’lonlar taxtasidagi yozuvdan:
"Kelishgan yigit bilan turmush qurmoqchiman. Uni yonida ko‘p ovqat yeyishga uyalib ozish niyatidaman. Yetarlicha ozganimdan so‘ng, ajrashib ketishimiz ham mumkin".
"Kelishgan yigit bilan turmush qurmoqchiman. Uni yonida ko‘p ovqat yeyishga uyalib ozish niyatidaman. Yetarlicha ozganimdan so‘ng, ajrashib ketishimiz ham mumkin".
Bir odam qo‘shni davlatga ishlagani borib kelibdi-yu, qaytib kelgach odamlarga maqtana boshlabdi:
— Turkiya, Arabistonning hamma shaharlariga bordim. Juda miriqib dam oldim.
Qo‘shnilaridan biri debdi:
— Unda siz jug‘rofiyani yaxshi bilsangiz kerak?!
— Yo‘q! Men hali Jug‘rofiyaga bormadim. Lekin, yaqinda u yerga ham borishni rejalashtirganman, - dermish haligi odam.
— Turkiya, Arabistonning hamma shaharlariga bordim. Juda miriqib dam oldim.
Qo‘shnilaridan biri debdi:
— Unda siz jug‘rofiyani yaxshi bilsangiz kerak?!
— Yo‘q! Men hali Jug‘rofiyaga bormadim. Lekin, yaqinda u yerga ham borishni rejalashtirganman, - dermish haligi odam.
Ikki ovchi o‘rmonda ov qilib, o‘qlari tugab uyga qaytayotsa yo‘llaridan bir sher chiqib qolibdi. Shunda ikkovi qochib daraxtga chiqib olishibdi. Biri ikkinchisiga:
— Men kitobda o‘qiganman, sher daraxtga chiqa olmaydi, - debdi.
Qarashsa sher sekin daraxtga chiqa boshlabdi.
Ikkinchisi:
— Ana chiqyaptiku, - desa
Birinchi ovchi hijolat bo‘lib:
— Menimcha bu sher o‘sha kitobni o‘qimagan bo‘lsa kerak debdi.
— Men kitobda o‘qiganman, sher daraxtga chiqa olmaydi, - debdi.
Qarashsa sher sekin daraxtga chiqa boshlabdi.
Ikkinchisi:
— Ana chiqyaptiku, - desa
Birinchi ovchi hijolat bo‘lib:
— Menimcha bu sher o‘sha kitobni o‘qimagan bo‘lsa kerak debdi.
Qishloqdan kelgan ikkita yigit shahar avtobusiga chiqib, haydovchidan so‘rayotganmish:
— Men bu avtobus bilan Jismoniy tarbiya institutiga bora olamanmi?
Haydovchi:
— Yo‘q, - debdi.
Men-chi, men bora olamanmi? Hujjatlarimni topshirishim kerak edi-da, - dermish ikkinchi.
— Men bu avtobus bilan Jismoniy tarbiya institutiga bora olamanmi?
Haydovchi:
— Yo‘q, - debdi.
Men-chi, men bora olamanmi? Hujjatlarimni topshirishim kerak edi-da, - dermish ikkinchi.
Bir yigit muzeyda tarixiy ko‘zani sindirib qo‘yibdi. Muzey xodimi:
— Bilasizmi, siz XII asr topilmasini sindirib qo‘ydingiz!
— Xayriyat eski ekan, - debdi yigit.
— Bilasizmi, siz XII asr topilmasini sindirib qo‘ydingiz!
— Xayriyat eski ekan, - debdi yigit.
Vrach unga bepushtlik deb tashhis qo‘yganda, u shu qadar tushkunlikka tushdiki, bu gapni homilador xotiniga qanday aytishni bilmasdi.
Afandi bog‘chasiga o‘tqazgan ko‘chatlarini har kuni kechqurun ko‘chirib, uyiga olib kirib ketar edi. Bu ahvolni qo‘shnilari ko‘rib:
— Afandi, bu nima qilganingiz? - deyishdi.
— O‘zingga ehtiyot bo‘l, qo‘shningni o‘g‘ri tutma, - dedi Afandi.
— Afandi, bu nima qilganingiz? - deyishdi.
— O‘zingga ehtiyot bo‘l, qo‘shningni o‘g‘ri tutma, - dedi Afandi.
