Kaltafahmlar haqida latifalar
— Bizlarni 3 ga 4 suratga olib qo‘ysangiz. Har birimizga 2 donadan chiqarib berasiz.
Suratchi rozi bo‘libdi. Suratga tushirish uchun chiroqlarni yoqib, fotokamerasini sozlab tursa, 7 ta bokschilarning 4 tasi bir taraf, 3 tasi bir taraf bo‘lib olib, mushtlashishga shay turib olishganmush.
Vaziyatdan qo‘rqib ketgan suratchi:
— Hoy-hoy, to‘xtanglar! Nima qilyapsizlar?! - desa, bokschilar:
— Suratga olavering! Trenerimiz bizlarga "3 ga 4 suratingizni 2 donadan olib kelasizlar degan" dermush...
— Guvoh! Aytingchi, 2015 yil 11 noyabr kuni soat 12 dan 43 daqiqa o‘tganda qayerda edingiz?
Guvoh:
— Albatta uyimda, bir qo‘limda soat va ikkinchi qo‘limda taqvimni ushlab o‘tirgandim.
— Kecha gazetada g‘alati e’longa ko‘zim tushdi. "Ertaga soat 10:00ga shahar markazidagi maydonga barcha ahmoqlarni kelishini so‘raymiz" deb yozilgan ekan. Men ham aytilgan vaqtga o‘sha joyga borib ko‘rdim.
— Hech kim kelmagandir xoynahoy?!
— Maydon odamga to‘la!!!
— Kim ekan ular?
— Ahmoqlarni ko‘rishga kelgan qiziquvchilar!
Beshikni bosh tarafiga daftar, qalam qo‘yayotgan Afandiga odamlar debdi:
— Nega kecha tug‘ilgan bolani boshiga bularni qo‘ydingiz?
Afandi javob beribdi:
— To‘qqiz oylik muddatni bir haftada bosib o‘tgan bola, tez kunda maktabga borsa ajabmas!
Kasalxonada yigit hushiga kelib, yonida yotgan xonadosh bemor bilan tanishib undan so‘rabdi:
— Qayerliksiz?
— Qarshilikman, - debdi xonadoshi.
Shunda elektrik:
— Rezistor ekansiz-da... – desa, xonadoshi:
— Tok yomon urganga o‘xshaydi... – dermish.
Kunlarning birida uchta odam shu chuqurni yoniga kelib, tortishib qolishibdi:
— Bilasizlarmi? Shu chuqurni yoniga tez yordam mashinasini olib kelib qo‘yish kerak. Shunda, yiqilgan odamga yordam ko‘rsatish oson bo‘ladi, - debdi birinchisi.
— E, yo‘g‘-ye! Undan ko‘ra, shu yerga kasalxona qurish kerak. Yiqilgan odam darrov kasalxonaga boradi, - debdi ikkinchisi.
Shunda uchunchi odam o‘ylanib turib:
— Obbo, ikkalangni ham aqling yo‘q ekan. Yaxshisi, chuqurni ko‘mib, biror yaqin kasalxona oldidan chuqur kavlatish kerak, - degan ekan.
— Kimni latifasi kulgili chiqmasa, o‘shani yeyman, - debdi sher.
Birinchi bo‘lib quyon latifa aytibdi. Hamma hayvonlar kulibdi. Faqat jirafa kulmabdi. Sher quyonni yeb bo‘lgach, bo‘ri latifa aytibdi. Jirafa rossa kulibdi.
— Nega kulyapsan? - deyishsa, jirafa:
— Quyonni latifasi kulgili ekan, - dermish.
Birinchisidan so‘rashibdi:
— Seni isming nima?
— Iztopar.
— Nimaga iztopar?
— Odam va hayvonlarni izidan topganim uchun.
Ikkinchisidan so‘rashibdi:
— Seniki nima?
— Ucharot.
— Nimaga ucharot?
— Otdan ham tez yugurganim uchun.
Uchinchisidan so‘rashibdi:
— Seni o‘zingni isming nima?
— Lochinko‘z.
— Nega lochinko‘z?
— Buni tarixi uzun, angliyaliklar bizga hujum qilib, ko‘pchiligimizni asirga olib, qamoqqa tashlashdi. Oradan bir hafta o‘tib, atrofimizda to‘siq yo‘qligini birinchi men ko‘rgandim. Shuning uchun ismim Lochinko‘z.
— O‘rmonimizdagi hayot kundan-kunga yaxshilanmoqda. Tez orada har bir daraxt shohlarida pishloqlar pishib turadi...
Qarg‘a esa buni eshitib, tulkining ustidan — "xa-xa-xa", - deb kulgan ekan, og‘zidagi pishloq to‘ppa-to‘g‘ri tulkining qo‘liga kelib tushibdi.
Shunda tulki pishloqni og‘ziga solib, daraxt tepasidagi qarg‘aga:
— Gazetadagi xabarlar ustidan kulish yaxshi emas, - degan ekan.
— Hamma o‘ng oyog‘ini ko‘tarsin.
Bir askar adashib, chap oyog‘ini ko‘tarsa, ofitser jahl bilan:
— Bu nima maynavozchilik? Kim u ikkala oyog‘ini ham ko‘tarib olgan?