Lof-yolgon haqida latifalar
— Suyakka urish yo‘q, dermish.
— Allo dadang qani?
— Dadam hammomda!
— Oying qani?
— Oyim ham hammomda!
— Oyingmi, dadangmi hammomdan chiqsa menga telefon qilishsin!
— Ular hali beri chiqishmaydi, chunki mendan vazelin so‘rashganda, men bilmay "superkley" berib yuboribman.
— Hammangizni ko‘rishga ko‘zim yo‘q!
— Yur ketdik, aylanib kelamiz.
— Ha, qayerga?
— Tabakaga!
— U yerda nima qilamiz?
— Yalang‘och tovuqlarni tomosha qilamiz.
— Itingizni sal nariroqqa oling, ustimda burgalar sakrab yuribdi, — deb noroziligini bildirdi yo‘lovchi ayol.
— Qoravoy, yonimizdagi ayolni burga bosib yotibdi, pastga tushaqol.
Uyiga kelib, qon to‘lgan ko‘zi bilan xotiniga qarasa, xotini oyoqlari qaltirab:
— Unaqa qaramang, hammasini o‘zim aytib beraman, - dermish.
— O‘g‘lim meni qabristonga oborib qo‘y, - desa
Taksist o‘ziga o‘zi:
— Bu arvohmi yoki odammi?
Yo‘q yo‘lim boshqa tomonga deb ketibdi. Ozgina yurib qarasa, kampir yonida yugurib ketayotganmish. Tezrok haydab ko‘rsa, tengma-teng ketayotganmush. Taksist bu arvoh avariya qilib mendan alamini olmoqchi deb, mashinani to‘xtatib, eshiklarini qulflab, ko‘zini yumib o‘tirsa.
Bir payt o‘zini ozgina rostlagan kampir oynani taqillatib:
— Eshigingni och ko‘ylagimni eshiging qisib qoldi, - dermish.
Birinchi so‘zi hola ekan, xolasi vafot etibdi.
Keyin tog‘a degan ekan, tog‘asi ham o‘lib qolibdi.
Keyin dada degan ekan qo‘shnisi o‘lib qolibdi.