Lof-yolgon haqida latifalar
— Allo, bu kasalxonami?
— Yo‘q, bu qabriston!
— Uzr unda! Sizlarga murojat qilishimga sal ertaroq...
— Hechqisi yo‘q, biz kutamiz.
Fil:
— Nega yig‘layapsan? – deb so‘rabdi.
Chumoli:
— Endi meni farzandlarim ham fil bo‘ladimi? – debdi.
— Vazir janoblari, marhamat qilib menga erkak chumolilardan kabob tayyorlab kyelsangiz! Aynan erkak chumolilardan bo‘lsin! Axir siz donishmand a’yonimsiz!
— Xo‘p bo‘ladi olampanoh! – debdi vazir va tushlikka likopchada 5 ta qovurilgan chumolini ko‘tarib kelibdi. Buni ko‘rgan shoh undan so‘rabdi:
— Xo‘sh muhtaram vazir, bularni erkak chumoli ekanligini qanday bildingiz?
— Oddiy, - debdi vazir, - Ertalab chumolilarning uyasini oldiga borib, uyasini buzayotgan edim, mana shu 5 tasi menga o‘t qo‘ymoqchi bo‘lishdi, - deb javob bergan ekan.
— Yaxshi-yam shunaqa katta ekansan. Bo‘lmasa qorong‘ida seni ko‘rmas edim. Ko‘zoynagim ishxonamda qolib ketibdi, - dermish.
— O‘g‘lingiz oilani boqa oladimi?
— Ha, albatta. Axir bu uni vazifasi...!
Qizni onasi yana so‘rabdi:
— Yaxshilab o‘ylab ko‘ring! Axir biz oilada 8 kishimiz!
— Mana sizlar, maoshingizdan qanchasini xotinga berasizlar?
Birinchi erkak debdi:
— Men atrofimga 2 metrlik aylana chizamanda, pullarimni tyepaga otaman. Aylanani ichiga tushgani meniki, tashqariga tushgan pullar xotinimga bo‘ladi.
Ikkinchi erkak debdi:
— Men atrofimga 3 metrlik aylana chizaman. Pullarimni tepaga otaman. Aylanani ichiga sochilib tushganini xotinim terib oladi, tashqariga tushgan pullarni esa men olaman.
Uchinchi erkak kulib:
— Men hech narsa chizib o‘tirmayman! Pullarni shundoq havoga otaman. Xotinim havoda nechtasini ushlab ulgursa o‘shani oladi. Yerga tushgani hammasi o‘zimniki! - degan ekan.
— Xotin, kimga aytyapman, och eshikni!
Yaqindan o‘tib ketayotgan posbon yoniga kelib:
— O‘rtoq, nima gap?! Qani, «puf» deng-chi?!
Mast jon-jahdi bilan puflagandi, posbon o‘zi chayqala boshladi va simyog‘ochni taqillatib baqirdi:
— Qanaka xotinsiz, o‘zi? Oching eshikni!
— Iltimos, meni kampirim bilan samolyotingda uchirib kelgin.
— Buni iloji yo‘q!
— Yo‘q dema bolam. Shu yoshga kirib, hali biror marta-yam osmonda uchmaganmiz. Samolyotga chiqish orzuimiz bor!
Uchuvchi rozi bo‘lib, chol va kampirni samolyotga chiqaribdi-da debdi:
— Faqat bitta shartim bor otaxon, agar baqirsangiz shu zahoti yerga qaytamiz.
— Xo‘p, baqirmayman, - debdi chol.
Samolyot havoga ko‘tarilibdi. Uchuvchi bor mahoratini ko‘rsatib, eng yuqori balandlikka chiqibdi. Tepaga , so‘ng zudlik bilan pastga sho‘ng‘ibdi, bir tomonga qayrilib uchibdi. Samolyotni charxpalak singari aylantirib tashlasa ham, chol-kampir indamasmish.
Yerga qo‘ngach, uchuvchi cholga qarab:
— Ha otaxon, qo‘rqmadingizmi? Rostini ayting, baqirib yuboray dedingizmi?, - desa, chol:
— To‘g‘risini aytganda, kampirim samolyotingdan tushib ketganda sal baqirib yuboray dedim bolam, - degan ekan.
— Xotin, bugun nima ovqat qilding? – deb so‘rasa, xotini:
— Qo‘y go‘shtli tovuq sho‘rva, - degan ekan.