Oila haqida latifalar
— Nega buncha erta turyapsiz? - debdi.
Er:
— Osh boridi nahorda, - debdi-da, turib kiyinib chiqib ketgan ekan.
—Ustoz, o‘zimdagi kamchiliklarni qanday bilib olsam bo‘ladi?
Ustoz javob berdi:
—Xotiningni birorta kamchiligini uni o‘ziga aytsang, nafaqat seni kamchiliklaring, balki butun urug‘-aymog‘ingni kamchiliklarini bilib olasan.
— Juda yaxshi. Faqat o‘g‘limiz emas, qizimiz bor.
Mirsaid qizi Gulmiraxon, Abdullajon o‘g‘li Azamatga turmushga chiqishga, u bilan borlikda ham, yo‘qlikda ham, salomatlikda ham, kasallikda ham, mastlikda ham, tetiklikda ham, chiroq, gaz, suv borligida ham, puli tugab o‘chib qolganida ham, kredit to‘langanda ham, to‘lanmaganda ham, kvartirada ham, o‘z uyingizda ham birga yashashga rozimisiz?
— Ovqat paytida gapirib bo‘lmaydi, - deb tanbeh beribdi.
Ovqatlanib bo‘lgach, "Endi gapir" desa, nabirasi:
— Boya ovqatingizga pashsha tushib qolgandi, shuni aytmoqchi edim, - dermish.
— Bolalarni oyimnikiga, kuchugimizni qo‘shniga tashlab ketamiz.
Mushukni dugonamnikiga olib borib qo‘yaman, - debdi.
Eri o‘ylanib turib:
— Xotin, uyimiz shunaqa tinch bo‘lsa, qayerga ketamiz. Uyda dam olaqolaylik, - dermish.
— Qanday tanishganimiz yodingizdami? - desa, eri:
— Ha. Men taksiga qo‘limni ko‘tarsam, sen yonimga kelib olgansan, - dermish.