Oila haqida latifalar
— Siz o‘g‘rini o‘z uyingizda ushlab olganingiz rostmi?
— Ha!
— Uyingizga o‘g‘ri kirib olganini qayerdan bilib qoldingiz?
— Xotinimga latifa aytib bersam, shkaf ichidan kulgan odamni ovozi eshitildi...!
Bir bolakay shimini kiyibdi-yu, tugmachasini taqish esidan chiqib qolibdi.
Adasi buni ko‘rib debdi:
— O‘g‘lim, do‘kon ochiq qolibdi-ku!
O‘g‘li bo‘lsa:
— Do‘kon ochiq bo‘lsa, muzqaymoq olib bering! – debdi.
— Ha, yo‘qotib yana topgan edingiz.
— Ko‘rmadingmi, qayerga qo‘ydim?!
— Chunki sen bilan faxrlanaman. Taksida seni 1 ta odam ko‘radi. Metroda yuzlab odamlar ko‘radi.
— Xotining nima deb yozibdi? - desa, mahbus:
— E, o‘g‘lim ikkinchi yil ham beshinchi sinfda qoladigan bo‘pti… Oilamizni sharmanda qilibdi yaramas! - dermish.
— Eringizni ahvoli jiddiy! – deb gap boshlabdi vrach. — Agar uzoq umr ko‘rishini xohlasangiz, unga faqat yaxshi gapirish, mazali taomlar tayyorlab berishingiz, dam olishini ta’minlashingiz, eng muhimi asabiylashmasligi kerak! – debdi.
Xotin vrachni xonasidan chiqib, eri bilan uyga ketayotsa, yo‘lda eri so‘rabdi:
— Vrach nima dedi xotin?
— Sizni uzoq yashamasligingizni aytdi, - debdi xotini.
— Azizim, to‘ygacha meni taksida olib yurardingiz. Endi esa metroda yuribmiz?!
— Sendek go‘zal xotinim borligini hamma bilib qo‘ysin deyapman!
—Adasi, kecha tushimga kiribsiz. Tushimda menga chiroyli ko‘ylaklar olib bergan emishsiz, - debdi.
Eri bo‘lsa kulib:
— Yaxshi bo‘lsang, bugun tushingda taqinchoqlar olib beraman, - dermish.
— Bobo, turup yeysizmi? - debdi nabira.
Bobosi:
— Iye, nega endi hamma o‘tirib yeganda, men turib yeyishim kerek ekan?! - dermish.