Oʻqish-maktab haqida latifalar
— Ustoz, odam qanday tush ko‘radi?
O‘qituvchi:
— Odamlar uxlagan payt sochlari tikka bo‘lib, antenna rolini bajaradi. Shunda bemalol tush ko‘radi, - desa, bir bola xafa bo‘lib:
— Meni dadam g‘irt kal. Unaqada umuman tush ko‘rolmas ekanlarda desa, O‘qituvchisi:
— Sen xafa bo‘lma, aksincha, seni dadang eng ko‘p tush ko‘radi. Chunki dadangni boshi parabolicheskaya antenna, - dermish.
— Sen shu ahvolda katta bo‘lsang kim bo‘lasan?!
Shunda o‘quvchi:
— Men katta bo‘lsam, quruvchi bo‘laman! Burchagi yo‘q sinf xonalar quraman...
— Aytinglar-chi, kimsasiz orolga o‘zingiz bilan nima olib ketgan bo‘lardingiz?
— Men och qolmaslik uchun bir qop bug‘doy olib ketardim, - debdi Ma’ruf.
— Men esa bitta xizmatkor va sharob tayyorlash uchun uzum ko‘chatini olib ketgan bo‘ladim, - dermish Sharif.
Shunda Xamid o‘rnidan turib:
— Men orolga o‘zim bilan Ma’ruf va Sharifni olib ketgan bo‘lardim, - degan ekan.
— O‘qib, talabalikni oltin davrini topdingmi?
— Yo‘q, - javob beribdi talaba.
— Nonga puling qolmagan payt - o‘sha oltin davr bo‘ladi. Qolgani esdan chiqib ketadi, - degan ekan o‘qituvchi.
— Aytchi Hasan katta bo‘lsang kim bo‘lasan?
— Men katta bo‘lsam boy bo‘laman, pullarim ko‘p bo‘ladi, xotin olaman, unga mashina, uy, yaxta tillolar oberaman! Chet ellarga aylangani obketaman!
— Yaxshi molodets! Senchi Akbar sen kim bo‘lasan?
— Men Hasanni xotini bo‘laman!
— Iltimos, meni testimni ham ishlab ber! Qancha so‘rasang beraman!, - degan ekan, haligi yigit unga uchta barmog‘ini ko‘rsatibdi.
— Roziman!, - degan ekan, darrov uni masalalarini ham javoblarini topib tashlabdi.
Imtihondan chiqgach, — Qancha beray? - deb, hozir yoki uch yoki o‘ttiz million so‘rasa kerak deb ichida o‘ylanib tursa, boyagi yigit:
— Ertalab imtihonga kech qolmaslik uchun taksida kelgandim. Uyga ketishga pulim qolmadi, uch ming so‘m ber!, - dermish.
— «Qand» so‘zini qo‘shib bir gap tuz-chi!
— «Ertalab qahva ichdim».
— Bu gapda «qand» so‘zi yo‘q-ku?
— Qand qahvaning ichida erib ketgan-da!
— Sen nega insho yozmayapsan?
— Kotibamni kutayapman, - dermish.
— Sinfimizdagi Sarvarni adasi har kuni maktabdan olgan baholari uchun unga pul berar ekan. Masalan, “5” bahoga 1000 soʻm, “4” baho olsa – 500 soʻm, “3”ga 200 soʻmdan. Agar “2” olib kelsa, Sarvar yigʻgan pullaridan 1000 soʻm jarima toʻlashiga toʻgʻri kelarkan.
— Hoʻsh, doʻsting ancha pul yigʻibdimi?
— Qayoqda... Qarzlarini toʻlash uchun yakshanba kunlari paxta terimiga chiqyapti.
— Yo‘q!, - debdi o‘quvchi.
— Nega?
— O‘zingiz aytgansizku, "Birovni maktubini o‘qish yomon odat" deb, - dermish.