Ozbekona haqida latifalar
— Yur, kinoga boramiz!
— Qo‘ysang-chi! Ikki kilogram go‘shtni pulini yo‘q qilib kelamiz...
— Shashlikka boraylik...!
— Yo‘g‘-ye... O‘shani puliga go‘sht olib uyda yeymiz.
— Ha! Quruq maoshni o‘ziga bir oy yashashdan garov bog‘laganman.
— Nima, qizil diplom olib berganimiz yetmadimi?
Bugun ertalab xotinim:
— Dadasi, bugun oyim mehmonga kelar ekanlar, - dedi.
Men o‘zimni iloji boricha xotirjam tutib:
— Onajonimiz necha yoshda edilar? - desam, xotinim:
— 58 yoshdalar, - dedi.
Men yanada bosiqlik bilan:
— Eshitmayapsanmi xabarlarni? Koronavirus 50 yoshdan oshganlarda ko‘p uchraydi.
Mehmondorchiliklar ham vaqtincha to‘xtatilib turilishini-chi, eshitdingmi o‘zi!?
Onangga ayt, men ular haqida qayg‘uryapman, - dedim-da ancha yengil tortdim.
Bu so‘zni 16 yildan buyon shunaqayam aytgim kelardiki...
Karantin vaqtida ham oylik maoshimiz to‘liq berilishini, tibbiy niqoblar dorixonalarda 500 so‘m ekanini, oziq-ovqatlarning narxi oshmasligini e’lon qilishdi.
Keyin shu joyda men uyg‘onib ketdim...
— Qayerga ketayapsan? - so‘rabdi virus.
— Ziyoratga. Sen-chi?
— Sening yurtingga, besh ming kishini olib ketishga, — debdi virus.
Har kim o‘z yo‘lida ketibdi. Yil o‘tib, ular yana o‘sha joyda ko‘rishib qolishibdi.
— Sen aldading, - debdi virusga haligi kishi, — Besh ming kishini olib ketaman deb, yurtimdan ellik besh ming odamni olib ketibsan!
— Yo‘q, Men rostdan ham besh ming kishini olib ketdim. Qolgani vahimadan, ayrimlari oziq-ovqatga bo‘kib o‘lishdi, - debdi virus.
— Ular “erkin” degan buyruqni noto‘g‘ri bajarishadi.
Biri ikkinchisiga:
— Shuncha grechka, un va shakarlarni nima qilamiz? - desa, ikkinchisi:
— Menimcha g‘irt ahmoqgarchilik bilan shug‘ullanyapmiz! - debdi.
Keyin yana birinchisi:
— Ko‘p gapirmasdan yog‘dan ol! Qara hamma olib ketyapti. Hozir qolmaydi...! - dermish.
— Ishqilib karonavirusmasmisiz?! Niqob ham taqib olmabsiz! - desa, haligi odam:
— Yo‘q. Menda tuberkulyozning ochiq shakli, - debdi.
— Ha, unday bo‘lsa mayli-ku ... - degan ekan haligi ayol.