Uddaburonlar haqida latifalar
— Voy o‘rgilay... Institut darvozasi oldida tursam, bir to‘da qizlar chiqib kelishyapti. Shunday oldiga borib, chiroylilar chapga, aqllilar o‘ngga o‘tsin dedim. Hammasi o‘tdi. Faqat bitta qiz u tarafdan bu tarafga yugurib o‘ta olmay turgan edi. Undan so‘radim:
— Nega bir tarafga o‘tmayapsan? – desam, u qiz:
— Bir o‘zim har ikkala tarafga qanday o‘ta olaman? – dedi. Keyin shu qizni kelin qildim.
— Hozir men senga o‘g‘rilik qilishni o‘rgatib qo‘yman!!! – deb bog‘bon bolani quvlab ketayotsa, bolakay shartta to‘xtab:
— Iltimos amaki, o‘rgating. 3-martta qo‘lga tushishim. Hecham o‘rgana olmayapman bildirmay olmalarni olishni, - dermish.
— Qayerdan kelyapsan chumoli? – debdi.
— Tog‘dan, - debdi chumoli.
— Tog‘da o‘t-o‘lanlar qanaqa ekan? – so‘rabdi fil undan.
— Tizza bo‘yi, - debdi chumoli.
— Ertaga sinf xonasini ta’mirlashga 50 ming so‘mdan olib kelinglar, - desa, o‘quvchilar:
— Ustoz, nega buncha qimmat? – deyishibdi.
Shunda ustozi:
— 30 ming so‘mni menga berasizlar, qolgani o‘zingizga. Ota-onangizga 50 mingdan yig‘dim deb aytaman, - debdi.
O‘quvchilar bir ovozdan:
— Kelishdik, ustoz! – deyishibdi.
— Nega kundaligingda faqat 2 va 3 baholar turibdi. 5 olasanmi o‘zi yo yo‘qmi?!
Bola:
— Axir 2 ga 3 ni qo‘shsak 5 ku oyijon!
— Bu nima? – deb so‘rabdi prorabdan.
— Mana siz bergan loyiha chizmasi bo‘yicha qurdik, - deb chizmani uzatibdi prorab.
Buyurtmachi chizma tushirilgan qog‘ozni 180 graduska aylantirib:
— Axir bu 50 metrli minora edi-ku! – degan ekan.
Erning 8 mart kuni ayoliga aytayotgan so‘zlariga:
Xohlaysangmi? Senga oyni sovg‘a qilaman! Istasang yulduzlarni, quyoshni, sayyoralarni, dengiz-u daryolarni sovg‘a qilaman!
So‘rayver! Pul to‘lanmaydigan hamma narsalarni so‘rayver!
— Dada, 2 ta savol bersam maylimi?
— Mayli, so‘ra!
— Birinchisi - menga yangi o‘yinchoq olib berasizmi? Ikkinchisi - nimaga yo‘q?