Bir yigit poyezdga chiqib kupega kirsa, bir ketvorgan qiz o‘tirgan emish. Ikkalasi tanishib, chiqishib qolishibdi.
Bir oz o‘tgach qiz:
— Keling "YoPIRAY" - degan o‘yin o‘ynaymiz, - desa.
Yigit:
— Men bilmaymanku? Qanaqa o‘yin? - desa
Qiz
— Men o‘rgataman. Ko‘zingizni yumib ichingizda 50gacha sanab, ko‘zingizni ochasiz, - debdi.
Yigit ko‘zini yumib 50gacha sanab ko‘zini ochsa, qiz faqat ich kiyimda turganmish.
Yigit qizga qarab:
— "YoPIRAY", - deb yuborsa,
Qiz:
— Endi men ko‘zimni yumib, 50gacha sanayman, - deb ko‘zini yumib, 50gacha sanab ko‘zini ochsa, yigitni ich kiyimi ham yo‘q turgan emish.
Qiz yigitga qarab:
— "YoPIRAY", - debdi.
Endi navbat yigitga kelib, ko‘zini yumib, 50gacha sanab ko‘zini ochsa, qiz ham yo‘q, yechgan ustilariyu hamma narsasi yo‘qmish.
Yigit nima qilishini bilmay provodnikdan oq choyshab olib, o‘ranib, vokzalga tushsa, 4ta arab ketayotgan ekan. Sekin borib ularni orqasidan ketayotsa, haligi 4 ta arab yigitga qarab kulishib:
— Siz ham "YoPIRAY" o‘ynabsiz-a? - dermish.
Bir chol katta bochka ortilgan arava haydab ketayotsa, yo‘l bo‘yida turgan ikki «GAI» xodimi uni to‘xtatib:
— Ha, ota, nima olib ketyapsiz?
— Qayrag‘och sharbati..
— E, qoyil. Bunaqasini eshitmaganmiz! Bir kosadan quysangiz, qo‘yib yuboramiz!
— Bemalol ichaveringlar!
— Hmm... Taxirroq ekanmi?.. Mayli, oqsoqol haydang..
— Chu, Qayrag‘och!
Er-xotin magazinga kirishdi.
Er:
— Itimizga ikki yuz gramm kolbasa berib yuboring.
Xotin:
— Adasi itimiz yo‘q-ku...
Er:
— Irillama.
Ikki dugona suhbatidan.
— Erimning omadi yurishgani-yurishgan. Kechagina hayotini sug‘urta qildirgan edi. Bugun boshiga g‘isht tushib kasalxonada behush yotibdi...
Qiz yigitiga:
— Joon, agar sizni qo‘yib boshqa yigit bilan bo‘lsam achinarmidiz? - desa
— O‘libmanmi yetti yot begana bolaga achinib, - debdi
— Xotin, tayyormisan? Buncha imillaysan? Mehmonga kechikayapmiz axir!
— Juda besabrsizda! Bir soatdan beri ikki daqiqada tayyor bo‘laman, deb qulog‘ingizga tanbur chalayapmanmi?
Afandi bir poshshoga baliq sovg‘a qildi. Poshsho bu sovg‘a uchun Afandiga xazinadan bir tilla in’om qildi. Afandi chiqib ketishi bilan vazir poshshoga dedi:
— Har kim baliq ko‘tarib kelsa bir tilladan beraversangiz xazina bo‘shab qoladi-ku?
— Darvoke, aytganingiz to‘g‘ri. Nima qilish kerak?
— Darhol Afandini qaytarib kelishni buyuring,— dedi vazir.
Poshsho Afandining ketidan odam yubordi-da, vazirga dedi:
— Tillani qaytarib ber desak kanday bo‘lar ekan?
— Buning iloji oson,— dedi vazir,— Afandidan balig‘ing erkakmi, urg‘ochimi deb so‘raysiz, urg‘ochi desa, «Menga erkak baliq kerak» deysiz, erkak desa, «Menga urg‘ochi baliq kerak» deysizu tillani qaytarib olasiz.
Afandi keldi. Poshsho undan so‘radi:
— Balig‘ing erkakmi urg‘ochimi?
Afandi poshshoning niyatini payqab:
— Balig‘im xunasa edi,— deb javob berdi.
Poshsho uning ziyrakligiga qoyil qolib, yana bir tilla in’om qildi.
Er-xotin kechasi uxlab yotishsa xotin alaxsirab:
— Voy, erim kevotti, erim kevotti, desa
— Yonida yotgan eri, sakrab turib o‘zini balkondan otvoribdi.
Xotin eridan so‘radi:
— Yana ichasmi-a? Yana ichasmi?
— Yo‘q. Xotin yana so‘radi:
— Ichasmi?
— Yo‘q.
— Ohirgi martta so‘rayapman, yana ichasmi?
— E, xoti—i—in, qo‘ymading qo‘ymading-da, xo‘p quy, dermish.
Er har kuni ishdan kelib xotiniga:
— Choy damla, bor, — derkan.
Bir kun xotinining jahli chiqib:
— Har kun shu ahvol. Bor choy damla, ovqating tayyormi, - deysiz. Qachon biz ham madaniyatli insonlarga o‘xshab adabiyot, musiqa haqida gaplashamiz, — debdi.
Bu gap erini o‘yga solibdi. Ertasiga eri ishdan kelib xotiniga:
— Jonim "Otello"ni o‘qiganmisan?
— Yo‘q.
— Oxunjon Madaliyevni qo‘shiqlarini eshitganmisan?
— Kim u?
— Muhammad Yusufni birorta she’rini yodlaganmisan?
— Yo‘q, yodlamaganman.
— Chaykovskiyni biror bir simfoniyasini eshitganmisan?
— Yo‘q, eshitmaganman.
— Tur, unda choy damla...