— Sizni quturgan it tishlabdi, - dedi doktor.
Shunda haligi odam qog‘ozga shoshib bir nimalarni yoza boshladi.
— Nima, vasiyatnoma yozyapsizmi? - so‘radi doktor. Havotirlanmang, tuzalib ketasiz.
— Men tuzalgunimcha tishlashim kerak bo‘lgan odamlarning ro‘yxatini tuzyapman.
— Meni istaklarni bajarish vazifam buyicha litsenziyani qaytarib oling.
— Nega?
— O‘zbekistonlik futbol muxlislari mamlakatimizni jahon chempionatiga chiqarib ber deya tilak bildirishib, meni qiynab yuborishdi. Men ularni tilaklarini bajara olmayman.
— Mayli, unda Babayan bilan Qosimovning murabbiyylik litsenziyasini ham birga qo‘shib olib kel.
Doktor:
— Nima bu? - desa, jinni:
— Ko‘rmayapsizmi, ikkita negr sigaret qorong'uda chekib o‘tiribdi, - debdi.
Tez orada kurs o‘zgarishi bilanoq, so‘kish tagida qolib ketasan.
"Hurmatli injener-professorlar, ushbu samolyot sizlarning talaba-magistrantlaringiz tomonidan yaratildi. U ilk bora havoga ko‘tarilishga tayyor. Maroqli parvoz tilaymiz!"
Shu payt hamma professorlar ur-yiqit qilib, samolyot bortidan qocha boshlabdi-yu, faqatgina bittasi joyida xotirjam o‘tiraveribdi.
— Siz nega xotirjam o‘tiribsiz? Talabalaringizga juda-yam ishonar ekansiz?! - deyishsa, professor pinagini buzmay:
— Agar shu samolyotni meni talabalarim qurgan bo‘lishsa, uchish u yoqda tursin, u hattoki joyidan ham qo‘zg‘almaydi, - dermish.
— Domlajon, maylimi siz bilan bir stolda o‘tirib, ovqatlansam? - desa, dekanni jahli chiqib:
— Qayerda ko‘rgansan burgut bilan kalamushni birga ovqat yeb turganini, - debdi.
Shunda talaba bir kulib qo‘yibdi-da:
— Unda siz ovqatingizni yeyavering, men uchib ketaqolay, - dermish.
— Shu suratdagi bolakayni ko‘ryapsizmi?
— Ha, nima edi?
— Kechqurun shu bolani bog‘chadan olib kelasiz...
O‘qishga otlanib chiqqan yigit qarasa, gugurt uyida qolib ketibdi. Sigaretni labiga qistiribdi-da, ko‘chadagilardan “olov” so‘ray boshlabdi.
Yigitcha bir odamni yuziga qaramasdan, sigaretni yoqib olishga gugurt so‘rasa, yuziga shapaloq tushibdi.
— Yondimi? – debdi haligi kishi.
Yigit qarasa, ro‘parasida adasi turganmish.
— Yonish ham gapmi? Chaqmoq chiqdi, - degan ekan o‘smir yigit.
Kampirlar oshxonada pishir-kuydir qilguncha, ikkala qariya gap boshlashibdi:
— O‘tgan kuni kampirimni restoranga olib borgandim. Unga yoqmadi.
— Qaysi restoran ekan u?
— Esim qursin! Hozir yodimdan chiqdi... Ayollarga bahorda sovg‘a qiladigan gul nomi nima edi?
— Nastarinmi?
— Yo‘q!
— Lolami?
— Yo‘q!
— Atir gulmi?
— Yo‘q!
— Nargis gulmi?
— Ha!
Chol oshxona tarafga o‘girilib:
— Nargizaxon, o‘tgan kuni biz borgan restoranni nomi nima edi?
Vafot etgan qimorbozni uyini eshigini xotini ochibdi:
— Bilasizmi, sizni eringiz qimor o‘ynab o‘tirib, hamma narsasini yutqazib qo‘ydi. Mashinani ham, uyni ham, pullarni ham, dalahovlini ham...
— O‘lib ketmaydimi, menga desa, - debdi g‘azablangan xotini.
Bu gapdan yengil tortgan qimorboz shoshilib:
— Shunaqa bo‘ldi, siz aytgandek bo‘ldi! - dermish.