— Aytganlarimni qilib, yaxshi bo‘lib yursang, yaqinda tilla bilakuzuk ham sovg‘a qilaman, tushingda!
— Guvoh! Aytingchi, 2015 yil 11 noyabr kuni soat 12 dan 43 daqiqa o‘tganda qayerda edingiz?
Guvoh:
— Albatta uyimda, bir qo‘limda soat va ikkinchi qo‘limda taqvimni ushlab o‘tirgandim.
— Sigiringiz sersutmi?
— Ha, suti yaxshi. Ammo bitta kamchiligi bor.
— Qanaqa kamchilik ekan?
— Sog‘ilayotganda qattiq tepadi.
— Hechqisi yo‘q, sigirni xotinim sog‘adi.
Hurmat bilan, o‘rdaklar!!!
Qizi adasiga:
— Turmushga chiqgim kelmaydi. Chunki onamni sog‘inaman, - desa
— Onangni ham o‘zing bilan olib ketishing mumkin, - degan ekan otasi.
— Bu nimaga tirjayib qotib qolgan?
— Eh, so‘ramang, ko‘rmaganni ko‘rgani qursin, bu futbolchi 20 yildan buyon hujumda o‘ynagan, umrida birinchi bor gol kiritdi. Shunga xursandchilikdan shu shaklda qotib qoldi.
Shifokor ikkinchi bemorning oldiga yaqinlashdi. Uyam tirjayib qotib yotganmish.
— Xo‘sh, bu nimaga tirjayib yotibdi?
— Bu himoyachi faoliyati davomida har bir o‘yinda qizil kartochka olib, maydondan haydalgan. Lekin bugun hakam unga hech qanday kartochka ko‘rsatmadi. Shunga quvonchdan.
Do‘xtir tushunarli deganday bosh irg‘ab, navbatdagi bemorning oldiga yaqinlashdi:
— Bu nimaga qotib qolgan unda?
— Tog‘li hududda mashg‘ulot olib borayotgandik, momaqaldiroq bo‘layotgandi. Uzoqroqqa ketgan to‘pni olib kelishga ketganda uni yashin urdi.
— Iya, unda nimaga tirjayib turibdi?
— U suratga olishyapti, deb o‘ylagan.
— Suv olib keling, - deb baqirishsa, talaba hushiga kelib:
— Non esdan chiqmasin dermish.
— Hoy bola, mashinamni haydayman, qarab tur. Agar simyog‘ochga tegsa aytasan, xo‘pmi?
— Ho‘p bo‘ladi, haydang, haydayvering, - debdi bola.
Bir vaqt "qars" etgan ovoz chiqsa.
— Tegdi amaki, - dermish.
— Bo‘ldi tinchlaninglar. Birinchidan, bemor narkozda uzoqqa borolmaydi, ikkinchidan, jigari meni qo‘limda qoldi, - dermish.