— Siz mol doktorimisiz?
— Ha, qayeringiz og‘riyapti?
Azador ayol chalg‘ish uchun pochtasiga kirib xatni o‘qibdi-yu, hushidan ketib yiqilibdi. Monitorda esa quyidagi matn turardi:
"Salom azizam! Mensiz zerikib qolmadinmi? Kelib joylashib oldim. Bu yerda internet juda yaxshi ishlar ekan. Sharoitlar zo‘r! Lekin sensiz tatimayapti. Senga ham joy buyurtirib qo‘ydim. Tezroq kelaqol!”.
— Ha, yaramaslar biz qiynalib o‘t yoqqanda birontang yo‘q eding. Endi isinmoqchimisizlar? Yo‘qolinglar isinishga qo‘ymaymiz, - dermish.
— Iya, bu siznikimi mavlono, kechirasiz, - debdi.
— Dadasi tez yetib keling uyimiz yonayapti!
— Uyda kim bor?
— Onamlar bor, uxlayotgan edilar.
— Bo‘lmasa sekinroq gapir, uyg‘otib yuborasan!
Kayfiyev javob beribdi:
— Serjant unvonini nima qilaman, ichsam o‘zimni Generaldek his qilaman-ku.
— Dada asalniyam oyog‘i bo‘ladimi?
— Yo‘q qizim nimaga bunaqa deyapsan?
— Kecha kechqurun oyimga "asalim oyog‘izni ko‘taring" dedizku,- debdi.
— To‘nimni olib ketmaysizmi?
— Mayli,— rozi bo‘ldi ellikboshi,— qishloqqa borgach uni kimga berib qo‘yishim kerak?
— To‘nimning o‘zi otdan tushib, uyni topib ketadi.
— Masxarabozlikni qo‘ying, Afandi, hech jahonda to‘n ham uyini topib keta oladimi?
— Axir, uning ichida o‘zim bo‘laman-da!— dedi Afandi.
— Yuzimga qarashga endi qanday chidaysiz? – debdi xotini.
Er bo‘lsa unga:
— Hechqisi yo‘q onasi, shuncha yil chidab kelyapman, bu yog‘i ham qarayveraman, - dermish.