Bir kuni podshoh farmon chiqaribdi.
— Kimdan kim meni filimni qichqirtira olsa unga yarim molimni beraman, — debdi.
Odamlar kelib ketibdi, ammo hech kim qichqirtira olmadi. Kunlardan bir kun Afandi filni yoniga borib uni hamma yonini aylanib uyoq buyoqini qarab chiqibdi qarasa fil erkak ekan.
Afandi uni nozik yeridan qisgan ekan, fil darhol qichqirib yuboribdi va podshohning yarim molini olibdi.
Keyin podshoh g‘azablanib yana farmon beribdi:
— Kimdan-kim meni filimni so‘zga kirita olsa, unga qizimni beraman, - debdi.
Yana hechkim uddalay olmabdi. Yana Afandi qolibdi, keyin u filni oldiga borib uning qulog‘iga:
— Yana qisaymi? - debdi.
Fil darhol tilga kirib:
— Yo‘q-yo‘q, - debdi.
— Kimdan kim meni filimni qichqirtira olsa unga yarim molimni beraman, — debdi.
Odamlar kelib ketibdi, ammo hech kim qichqirtira olmadi. Kunlardan bir kun Afandi filni yoniga borib uni hamma yonini aylanib uyoq buyoqini qarab chiqibdi qarasa fil erkak ekan.
Afandi uni nozik yeridan qisgan ekan, fil darhol qichqirib yuboribdi va podshohning yarim molini olibdi.
Keyin podshoh g‘azablanib yana farmon beribdi:
— Kimdan-kim meni filimni so‘zga kirita olsa, unga qizimni beraman, - debdi.
Yana hechkim uddalay olmabdi. Yana Afandi qolibdi, keyin u filni oldiga borib uning qulog‘iga:
— Yana qisaymi? - debdi.
Fil darhol tilga kirib:
— Yo‘q-yo‘q, - debdi.
Bir traktorchi yo‘lda beshta odamni pritsepiga mindirib, agar yo‘lda GAI chiqsa yotib olasizlar — debdi. Haydovchini bir payt GAI xodimi to‘xtatib:
— Aka, nimaga traktoringizga beshta odam mindirdingiz, bu mumkin emas-ku — debdi.
— Shunda, qani odam, bu yerda odam yo‘q, bu mollar-ku.
— Qanaqasiga odam bo‘lmaydi, unda kim bo‘lmasa — desa?
— Bular mollar, odam bo‘lishganida sizni ko‘rishganda yotib olishardi — debdi.
— Aka, nimaga traktoringizga beshta odam mindirdingiz, bu mumkin emas-ku — debdi.
— Shunda, qani odam, bu yerda odam yo‘q, bu mollar-ku.
— Qanaqasiga odam bo‘lmaydi, unda kim bo‘lmasa — desa?
— Bular mollar, odam bo‘lishganida sizni ko‘rishganda yotib olishardi — debdi.
Futbol matchida tomoshabinlardan biri, yonida o‘tirgan yosh boladan so‘rabdi:
— Sen bunday qimmat bilet uchun pulni qayerdan olding?
— Dadam olib berdi.
— Dadang qani o‘zi?
— Uyda... biletni qidiryaptilar.
— Sen bunday qimmat bilet uchun pulni qayerdan olding?
— Dadam olib berdi.
— Dadang qani o‘zi?
— Uyda... biletni qidiryaptilar.
Afandi tirikchilikdan qiynalib, bir o‘rtog‘iga hasrat qildi.
— O‘zingning e’tiqoding past,— dedi o‘rtog‘i,— har kimdan tama’ qilib yurmay, to‘g‘ri xudoning o‘zidan so‘ra.
Afandi «qani, xudoning o‘zidan so‘rab ko‘ray-chi» deb. Qassobdan qo‘yning pufagini olib keldi. Uni obdan iylab, puflab rosa shishirdi-da, oftobda qurutdi. Keyin o‘tirib, bir parcha qog‘ozga ariza yoza boshladi: «E xudo, menga yuz tanga kerak bo‘lib qoldi. Dargohingdan noumid qaytarma, shuni ato qil»,— deb turar joyini ma’lum qildi. Arizani taxlab pufakka bog‘ladi-da, uchirib yubordi.
Osmonda uchib ketayotgan pufakni shahar qo‘rg‘onida turgan merganlar ko‘rib qolib, darhol urib tushirishdi. Bundoq qarashsa, qog‘ozga ariza yozilgan. Ulardan biri arizani podshoga olib borib ko‘rsatdi. Podsho o‘qib ko‘rib, bu Afandining ishi ekanligini payqadi. «Qani, nima derkin,»— deb, jo‘rttaga yuz tanga o‘rniga ellik tangani bir vaziriga berib yubordi.
— Afandim, siz xudodan yuz tanga so‘raganmidingiz?— dyedi vazir.
— Ha, so‘ragan edim.
— Kechirasiz, so‘raganingizdan bir oz kamroq berib yubordi, vazir unga haligi pulni berdi.
Afandi pulni sanab olib, «Ha mayli, ellik tangani bergan xudo qolganini ham berar»— deb, vazirni jo‘natdi.
Mazaxo‘rak bo‘lgan Afandi ertasiga yana ariza yozib uchirdi. Shahar muhofizachilari uni ham urib tushirib, arizani podshoga yubordilar. Podsho arizani o‘qidi: «E xudo, mening turar joyim o‘zinga ma’lum. Shunday bo‘lganidan keyin, nega o‘z qo‘ling bilan yuboraqolmay, vazirdan berib yubording? Vazirlarning fe’li o‘zinga ayon ediku. Mana, yarmisini urib qolib, yarmisini olib kelibdi. Endi bevosita o‘zimga to‘g‘ri yuboraver...»
— O‘zingning e’tiqoding past,— dedi o‘rtog‘i,— har kimdan tama’ qilib yurmay, to‘g‘ri xudoning o‘zidan so‘ra.
Afandi «qani, xudoning o‘zidan so‘rab ko‘ray-chi» deb. Qassobdan qo‘yning pufagini olib keldi. Uni obdan iylab, puflab rosa shishirdi-da, oftobda qurutdi. Keyin o‘tirib, bir parcha qog‘ozga ariza yoza boshladi: «E xudo, menga yuz tanga kerak bo‘lib qoldi. Dargohingdan noumid qaytarma, shuni ato qil»,— deb turar joyini ma’lum qildi. Arizani taxlab pufakka bog‘ladi-da, uchirib yubordi.
Osmonda uchib ketayotgan pufakni shahar qo‘rg‘onida turgan merganlar ko‘rib qolib, darhol urib tushirishdi. Bundoq qarashsa, qog‘ozga ariza yozilgan. Ulardan biri arizani podshoga olib borib ko‘rsatdi. Podsho o‘qib ko‘rib, bu Afandining ishi ekanligini payqadi. «Qani, nima derkin,»— deb, jo‘rttaga yuz tanga o‘rniga ellik tangani bir vaziriga berib yubordi.
— Afandim, siz xudodan yuz tanga so‘raganmidingiz?— dyedi vazir.
— Ha, so‘ragan edim.
— Kechirasiz, so‘raganingizdan bir oz kamroq berib yubordi, vazir unga haligi pulni berdi.
Afandi pulni sanab olib, «Ha mayli, ellik tangani bergan xudo qolganini ham berar»— deb, vazirni jo‘natdi.
Mazaxo‘rak bo‘lgan Afandi ertasiga yana ariza yozib uchirdi. Shahar muhofizachilari uni ham urib tushirib, arizani podshoga yubordilar. Podsho arizani o‘qidi: «E xudo, mening turar joyim o‘zinga ma’lum. Shunday bo‘lganidan keyin, nega o‘z qo‘ling bilan yuboraqolmay, vazirdan berib yubording? Vazirlarning fe’li o‘zinga ayon ediku. Mana, yarmisini urib qolib, yarmisini olib kelibdi. Endi bevosita o‘zimga to‘g‘ri yuboraver...»
Restoranda:
— Kim qizil lentaga o‘ralgan 100$ liklarni yo‘qotib qo‘yganidi?
— Men, men, men yo‘qotganidim!
— A mana, faqat lentani o‘zini topdim.
— Kim qizil lentaga o‘ralgan 100$ liklarni yo‘qotib qo‘yganidi?
— Men, men, men yo‘qotganidim!
— A mana, faqat lentani o‘zini topdim.
Dadasi tug‘ilgan kunimga, shunday narsa sovg‘a qilingki, oyoq qo‘yganimda raqamlar noldan yuzgacha ko‘tarilsin.
— Tarozimi xotin?
— Tarozimi xotin?
Yo‘lda mast ketayotgan erkakni militsiya xodimi to‘xtatdi:
— Yarim kechasi bu ahvolda qayerga ketayapsan?
— Ichkilikning ziyoni haqida ma’ruza eshitgani.
— Kechasi uchda qaysi bekorchi senga ma’ruza o‘qib beradi?
— Xotinim bilan qaynonam...
— Yarim kechasi bu ahvolda qayerga ketayapsan?
— Ichkilikning ziyoni haqida ma’ruza eshitgani.
— Kechasi uchda qaysi bekorchi senga ma’ruza o‘qib beradi?
— Xotinim bilan qaynonam...
Yigit sevgan qizidan so‘rabdi:
— Jonim, mengacha nechta yigit bilan yurgansiz?
— Qiz indamay, yerga qaradi.
Yigit:
— Jonim mani kechiring, sizi uyaltirmoqchimasdim.
Qiz:
— Halaqit bermang, sanayapman: Oltmish bir, Oltmish ikki, Oltmish besh...
— Jonim, mengacha nechta yigit bilan yurgansiz?
— Qiz indamay, yerga qaradi.
Yigit:
— Jonim mani kechiring, sizi uyaltirmoqchimasdim.
Qiz:
— Halaqit bermang, sanayapman: Oltmish bir, Oltmish ikki, Oltmish besh...
Ikki talaba yotoqxonada o‘tirib bir birlariga savol berishdi:
— Og‘ayni sen paypog‘iyni qachon yuvasan?
— Men paypog‘imni yerga qo‘yaman, agar u yerda tik tursa, demak yuvish zarur...
— Senchi?
— Men paypog‘imni shipga qaratib otaman, agar u yopishib qolsa, unda yuvish zarur.
— Og‘ayni sen paypog‘iyni qachon yuvasan?
— Men paypog‘imni yerga qo‘yaman, agar u yerda tik tursa, demak yuvish zarur...
— Senchi?
— Men paypog‘imni shipga qaratib otaman, agar u yopishib qolsa, unda yuvish zarur.
