"Hozir chiroqni yoqsam, yonib ketaman" deb, uyga sham yoqib kirgan ekan.
— Qayerda ishlaysan o‘zi?
— O‘likxonada bosh vrachman.
Shunda haligi kishi xotiniga qarab:
— O‘tirishingni qara! Men bo‘lsa ertalabdan beri seni qidiryapman! - debdi.
— Men bir narsaga hayronman. Shunday o‘tkir zehnli, baland ta’bli bo‘la turib, she’r yozish bilan shug‘ullanmaysiz.
— Mavlono xo‘b ayturlar. Afv maqomida uzr bayon qilamanki, endi she’r yozishga zo‘r ishtiyoq bilan kirishib ketdim. Hatto kechalari ham she’r yozish bilan mashg‘ul bo‘lyapman. Masalan, o‘tgan kecha ikki pulga olingan sham yonib bitguncha, ikki yuz juft bayt yozdim.
— Undoq bo‘lsa, har yuz juft bayting bir pul ekan-da...
— Azizim, telefonimni o‘chirib qo‘ysang. Jiringlayverib seni bezovta qiladi.
Xotini:
— Sizga Alisherdan SMS keldi. Bugun tunda kutar emish...! Ko‘ziga uyqu kelmayotgan ekan...! – debdi jahl bilan.
Eri:
— Meni uyga kirgizmaysanmi??? – desa, xotini:
— Nega endi!? Bugun kechasi uxlashingiz uchun darvozani yoniga joy tayyorlab qo‘ydim! – dermish.
— Og‘ayni bilasanmi, faylasuf kim?
— Yo‘q, - debdi.
— Faylasuf shunday odam-ki, u dunyoni mana shu laganday burab qo‘yishi mumkin.
Sherigi qarasa, hamma go‘sht narigi tomonga o‘tib ketibdi.
— Iye, - debdi yigit, - sen faylasufmisan?
— Yo‘q, - debdi do‘sti.
— Unday bo‘lsa qo‘y, dunyo joyida tursin, - deb laganni yana joyiga aylantirib qo‘yibdi.
Ruchka, daftar, kitob, kamar, valerianka ...
— Yaqinda pazandalik kitobini sotib olgandim, ammo undan foydalanishning iloji yo‘q ekan.
— Nega?
— Kitobdagi har bir tavsiya «Toza idishni olasiz» degan so‘z bilan boshlanarkan.
— Ota, nimaga doim biz axlat yeymiz? - desa, otasi:
— O‘g‘lim, ovqat ustida axlatni gapirma! - dermish.
— Voy dugon bormisan, ko‘rinmaysan?
— Ibi hoy, eshitmadingmi qizimni erga berdim!?
— Sepiga nima berding?
— O‘zimga tegishli katta ko‘chani berdim.
— Tutuning chiqsin sani, endi gado bo‘libsan!