— Odamlar katta bo‘lganda o‘zgarishadi? Qolganlar-chi?
— O‘zgaradi. Qo‘zichoq qo‘y bo‘ladi, jo‘ja xo‘roz bo‘ladi...
Bolakay xursand bo‘lib chopqillab ketibdi:
— Ura, Matiz mashinamiz yaqinda Kaptiva bo‘lar ekan...
"Go‘shakni joyiga qo‘yganingga ishonch xosil qilgach, g‘iybatni boshla!"
— Endi nima qilamiz? - desa, ikkinchisi:
— Baliqni suvda dimiqtirib, o‘ldiramiz, - dermish.
— Meni ishdan bo‘shating, to‘ydim!
— Iye, nimaga?
— Qabrlarni har kuni oralab yuraman. Qayerga qaramay, "Bu yerda falonchi yotibdi", "Bu yerda pismadonchi yotibdi" degan yozuvga ko‘zim tushadi. Nima, birgina men ishlashim kerakmi bu yerda?
— Men o‘sha taksichiman. Qaytimingizni beray desam, yo‘q bo‘lib qoldingiz. Qayoqqa ketib qoldingiz?, - desa, chol jahl bilan:
— Ahmoq ekansan! Mashinani kolodetsni yoniga ham to‘xtatasanmi?! Mashinadan to‘ppa-to‘g‘ri kolodetsga tushib ketgandim! - dermish.
— Sevgi bor! Ana Malohatxon misol. Haqiqiy sevishni undan o‘rganish kerak.
— Esingni yeganmisan? Axir u to‘rt marta turmushga chiqdi. Sevishni kelib kelib undan o‘rganish kerakmi?! Tavba!
— To‘rt martta erga tekkan bo‘lsa ham, o‘ynashi hamon o‘sha bitta odam!
— Bu o‘yinchi haqida fikringiz qanaqa?
— Bu o‘yinchi menga Alisher Uzoqovni eslatmoqda!
— Axir u futbolchi emas-ku?
— Shuning uchun ham uni eslatadi-da...
Biri ikkinchisiga:
— Karta o‘ynamaymizmi?! Yo‘l olis...
— Men karta o‘ynashni bilmayman-da.
— Men ham deyarli bilmayman! - deb cho‘ntagidan kartani chiqarib, ikki-uch martta aralashtirishdi-da, birdaniga:
— Voy, bu yerda ikkita karta yetishmayapti. Valet g‘isht va qirol qarg‘a...!