— Oddiy askar Aliyev!
— Men!
— Faraz qiling, postda turibsiz. Kimdir post tomon emaklab kelmoqda. Qanday ish tutasiz?
— Ichib, oyog‘ida tura olmay qolgan batalon komandirini uyiga eltib qo‘yaman.
— Mana bu qalin kitobga seni gunohlaring yozilgan. Shu kitob bilan boshingga uraman. Yiqilsang, do‘zzaxga tushasan, - debdi farishta Ahmadga.
Ichkaridan “gurs” etgan tovush eshitilibdi. Birozdan keyin Ahmad emaklab, zo‘rg‘a chiqib kelibdi.
Ikkinchi bo‘lib Shuhrat kiribdi. Ichkaridan yana “gurs” etgan ovoz kelib, Shuhrat ham emaklab chiqib kelibdi.
Oxirgi bo‘lib Shavkat kirib ketibdi. Anchagacha hech qanday ovoz eshitilmabdi. Bir vaqt ichkaridan Shavkat kulib chiqibdi.
— Nima, seni urmadimi? – deyishsa,
— Yo‘q, kitobni og‘irligidan ko‘tara olmadi, - dermish.
— Siz qaynonangizni bo‘g‘ib o‘ldirganlikda ayblanasiz! O‘zingizni oqlash uchun biror narsa deya olasizmi?
Aybdor:
— Bunaqa bo‘ladi deb hecham o‘ylamagandim! Qaynonamni burni qonayotgandi, qon to‘xtasin deb tomog‘idan birpas siqib turdim xolos!
— Qizim, bo‘ying yetib, turmushga chiqay deb turibsan-u, haliyam shimingni kiyishni bilmaysan!, - desa,
Qizi hafa bo‘lib:
— Hamma qizlar to‘yda kelin ko‘ylak kiysa, myen shim kiyamanmi?, - debdi.
— Eng yomon ko‘rgan odamingizga xat yozib, uni yoqib yuboring.
Mijoz:
— Xo‘p bo‘ladi. Xatni-chi, xatni nima qilay?
Ota-onadan javob kelibdi: «Bolani o‘qitish kerak!!! Hidlashamas»
— Keling xola, deb kutib olib, yaxshi boring singlim, deb kuzatib yuborishayotgan ekan...
— Joon, agar sizni qo‘yib boshqa yigit bilan bo‘lsam achinarmidiz? - desa
— O‘libmanmi yetti yot begana bolaga achinib, - debdi
Eri:
— Ha xotin, nima bo‘ldi?
Xotin yig‘laganicha:
— Kecha onamni mashina urib ketdi, - desa...
Er:
— Xotin bilasanku jag‘im singan. Meni kuldirma, - dermish
— Yana nima bo‘ldi qizim?
— Erim bilan urishib qoldim.
— Har safar qaynonang bilan urisharding-ku?
— Qaynonam shuncha javrasam ham indamay qo‘ydi, man ham kim bilandir gaplashishim kerak-ku.