— Buvi konfet mazalimi, - debdi.
Buvisi:
— Ha, bolam mazali ekan.
Bolakay:
— Unda nimaga olapar shimmay tashladi.
— Itim ham mashinalarni orqasidan yuguradi, yetib olib, rulga o‘tirib minib ketmaydi-yu.
— Ayblanuvchi, nega rafiqangizning jag‘ini sindirdingiz?
— Bilasizmi, janob sudya, musobaqadan charchab uyga keldim, xotinim oldimga ovqat keltirib qo‘ydi-da, o‘zi ro‘paramga o‘tirib olib, qo‘llarini silkitgancha gapiraverdi-gapiraverdi, qo‘llarini u yoqdan-bu yoqqa silkitib, gapiraverdi-gapiraverdi... So‘ng to‘satdan ochilib qoldi!
Bundan oldin ham necha necha dono kishilar bu savolning javobini topisha olmabdi.
O‘ylab ko‘ring, balki bu savolning javobini siz toparsiz.
Savol esa bunday:
— Kango, qani kango???
Yigit:
— Albatta, azizam!
Qiz:
— Men uchun qurbon bo‘lishgayam rozimisiz?
Yigit:
— Yo‘g‘eye! Mening sevgim abadiy!
— Doktor, shunaqangi qo‘rqyapman-ki, hatto bilmayapman, tish oldirish qo‘rqinchlikmi yoki bola tug‘ish!!!???
— Go‘zal qiz tezroq hal eting, kresloni shunga qarab joylashtiraman!
— Kechirasiz o‘g‘lim. Bir savolim bor edi?
— Marhamat, — debdi yigit.
— Qo‘y ham, sigir ham bir xil yem-xashak yeydi-ku, nega ularning axlati har xil?
Yigit o‘ylanib qolib:
— ....Bilmadim,— debdi.
— B...qni ham farqiga bormaysiz-u, siyosatga aralashib nima qilasiz, bo‘tam..?!, — debdi chol.
— Bilasanmi oshna, bir kuni men shunaqangi baliq tutdimki, o‘lchashga tarozining shkalasi yetmadi.
Shunda ikkinchisi:
— Baribir mening tutganimdan kichik ekan. Men tutgan baliqning suratining o‘zi naq ikki kilo chiqqandi...
— Yig‘ishtir ishingni, pastga tush. Sening shu ahvolda oyna artayotgan rasmingni, Telegram'dagi kanallarga chiqarib yuborishibdi!
— Ozishim uchun nima qilay?
— Tongda qirolichalardek, peshinda malikalardek va kechki vaqt gadolardek ovqatlan. Dedim.
Xotinim tongda huddi qirolichalardek uni yemayman, buni yemayman deb hech narsa yemaydi.
Peshinda huddi malikalardek bu qanday ekan, u qanday ta’m ekan deb bir-bir chimdiydi.
Kechki ovqat vaqti huddi gadoylarga o‘xshab ko‘zi nimani ko‘rsa yeydi.