— Orzularimda…
— Usta, yaqinda uylandim. Sizga malol kelmasa, shu sochimdagi, soqolimdagi oqlarni olsangiz, - debdi.
Sartarosh pinagini buzmay mijozning soch-soqolini tagidan qirtishlab olibdi. So‘ng olingan sochlarni haligi kishining oldiga qo‘ydi.
— Kechirasiz, juda shoshilinch ishim chiqib qoldi. Sizga malol kelmasa, oqlarini ajratib tursangiz, - deb chiqib ketibdi.
— Bor hovlilarni supur.
Qiz:
— Vooy, - debdi.
Shunda ota:
— Unda idishlarni yuvib qo‘y.
Qiz:
— Vooy
Ota achchiqlanib debdi:
— Yana bir marta voy-voylasang erga berib yuboraman.
Qiz:
— Voy-voy-voy-voy!
— Dada, fonarigim qani?
— Fonarni nima qilasan?
— Uchrashuvga ketyapman.
— Men uchrashuvga fonar olib bormasdim...
— Ko‘rdingizmi, qorong‘ida kimni tanlagansiz!!!
— Shirinim meni, asalim, sen osmondan tushgansan, - desa,
Qiz:
— Voy, bo‘larakanu shunaqa shirin gaplar gapirsayam, hadeb so‘kmasdan...
Yigit:
— Ha, faqat yerga beting bilan tushgansanda, - dermish
Bir kuni ular to‘planishib poshshoning oldiga kirishdilar-da, Afandining og‘zi sassiqligiga uni ishontirmoqchi bo‘lishdi. Ig‘vo ustiga tasodifan Afandi kelib qoldi. A’yonlarning rangi-quti o‘chib, damlari ichiga tushib ketdi.
Poshsho haqiqatni bilmoqchi bo‘lib Afandidan so‘radi;
— Qani, yaqinroq o‘tirchi, a’yonlar senga qattiq kasallik yo‘liqqan deydilar, rostmi?
— Shohim, ularning hammasi mening qadrdon do‘stlarim, ular yolg‘on gapirishmaydi, eshitaychi, ular nimalar deyishdiykin?
— Bularning aytishlaricha, sening og‘zing yomon sasib ketgan emish.
— Ularning gaplari juda to‘g‘ri, shohim,— dedi Afandi,— hozirgacha men ularning xiyonati, ahmoqona qiliqlarini birovga aytmay ichimga yuta berganimdan, o‘sha illatlar ichimda sasib, og‘zimdan chiqmoqda.
— Yo‘q, avval: "Kango'ni reklamasi ketadi".
— Bemahalda nima qilib yuribsan?—so‘radi mirshab.
— Uyqum qochdi,— javob berdi Afandi,— shuni qidirib yuribman.
— Boshqa domdagi tarakanlar sizlarni rosa yomonladi ular sizlar bilan urushamiz ham dedi.
Shunda tarakanlar huddi gap tushunganday. Bir saf bo‘lib chiqib ketishibdi. odam ham hursand bo‘lib shukur qutildim deb uyquga ketibdi. Ertalab uyqudan turib qarasa, uyga oldingi tarakanlar
ko‘payib qaytib kelibdi. Odam ham hayron bo‘lib ularga urushmaylami, desa:
Tarakanlardan biri chiqib:
— E, ular qo‘rqoq ekan biz ularni asrlikga olib keldik, debdi.
Shunda odamni jahli chiqib qani hammang yo‘qol deb baqiribdi.
Tarakanlar sekin chiqib keta boshlabdi. Ohirida bir tarakan hassaga tayanib har 2 qadamda odamga qarab chiqib ketayotsa.
Odamga qiziq tuyulib kulibdi. Shunda haligi tarakan oldindagilarga qarab:
— Hoy, qaytinglar hazillashibdi debdi