Бир куни афанди уйи ёнида йиғлаб ўтирса, қўшниси ўтиб қолибди.
— Ҳа афанди, нега йиғлаяпсиз? – дебди қўшниси.
— Нега йиғламай?! Томдан чопоним тушиб кетди, - дебди афанди.
— Чопонингиз тушиб кетган бўлса, сиз нега бунча йиғлайсиз? – сўрабди ҳайрон бўлган қўшни.
— Йиғлайманда! Чопонимнинг ичида ўзим ҳам бор эдим... – деган экан афанди.