Онаси уйқу олдидан қизига эртак ўқиб бермоқда:
— Қадим замонда бир ҳунарманднинг уч ўғли бўлган экан. Тўнғич ўғли жуда доно, ўртанча ўғли унчалик ҳам ақилли эмас, кенжа ўғли эса умуман тентак бўлган экан.
Қизалоқ:
— Ойижон, ҳунарманднинг соғлиғи борган сари ёмонлашиб бораверган экан-а?
Онаси:
— Нега унақа деяпсан қизим?
Қизалоқ:
— Ана, ўзингиз ўқидингиз-ку, фарзандлари борган сари ёмонлашиб боряпти экан.