Бир одамнинг тўтиси бор экан. Уйга ким келса, - бир тепай, бир тепай, - деб гапиравераркан. Уй эгаси дўстларини меҳмонга чақирмоқчи бўлиб, тўти турган қафас юзини мато билан ёпиб қўйибди. Бир неча кундан кейин тўти эсига тушиб қолиб, матони очса тўти:
— Тепкимни соғиниб қолдингми?, - дебди.