Икки овчи ўрмондан чиқиб келаётишса, улардан биттаси тўсатдан йиқилиб тушибди. У нафас олмаётган, кўзлари эса бир нуқтага қараганча қотиб қолганмиш. Иккинчи овчи дарҳол “тез ёрдам”га қўнғироқ қилибди. Ҳаяжонланган овчи гўшакни тутганича қичқирибди:
— Дўстим ўлиб қолди! Нима қилай?
Нариги тарафда оператор жавоб берибди:
— Ўзингизни босинг! Сизга ёрдам берамиз! Аввал айтинг-чи, дўстингиз ростдан ҳам ўлиб бўлдими?
Бир неча сония жимликдан сўнг ов милтиғининг гумбурлаган овози эшитилибди. Сўнг овчи операторга:
— Ўлганлиги аниқ. Текширдим. Хўш, энди нима қилай?