— Уйингизда бизбоп иш йўқ-ми? Бироз пул ишлаб олмоқчи эдик, - дейишибди. Аёл уларга боғдаги ишларни қилишни буюрибди.
Набираси эса масҳарабозни ҳанузгача кутиб ўтираркан. Аёл бир пайт қараса, бояги дайдиларнинг бири гоҳ дарахтга чиқиб сакрар, гоҳ у ёқдан, бу ёққа югурар, баъзан ҳар хил кулгили ҳаракатлар қиларкан. Аёл масҳарабоз топилганидан хурсанд бўлиб кетибди. Сакраб юрган кишини ёнидаги шеригини секин чақириб:
— Кечирасиз. Анави дўстингиз бир соатга масҳарабоз бўлиб турмайдими? Яхши ҳақ тўлайман!, - дебди.
Ҳалиги одам дўстига қараб:
— Ҳой, мўмайгина пулга иккинчи бармоғингни ҳам баҳридан ўтасанми?, - дермиш.