Афандининг 2 ёшли ўғли бор экан, у фақат "ҳа" деган сўзни билар экан.
Афанди бозорга кетибди, уйига ўғри тушиб боладан сўрабди:
— Уйингда бир ўзингмисан?
— Ҳа.
— Уйингда олтин борми?
— Ҳа.
— Ташқаридами?
— Ҳа.
Ўғри қазиб-қазиб, чарчаб, жаҳли чиқиб:
— Эй бола, сен мени алдадингми, — деса.
Бола:
— Ҳа, — дермиш.