Бир куни Афанди "Бугун ош қиламан" деган ҳаёл билан гўшт, сабзиларни тўғраб, қозон осибди. Қараса, гуручи қолмаган экан. Ўйлаб-ўйлаб рўпарада яшовчи бева аёлдан сўрашга қарор қилибди. Қўлида коса билан чиқиб, қўнғироқни босиб, ўйланиб қолибди Афанди:
"Ҳозир мен гуруч сўрасам, бу аёл менга "ош қиляпсизми" дейди. Мен уни меҳмонга чақиришга мажбур бўламан. Ош баҳона мен билан танишиб олиб, кейин ундан қутулолмай юрсам-чи?!" деб ҳаёл суриб турган экан, эшик очилиб қўшни аёл чиқиб қолибди. Афанди бўлса аёлга қараб:
— Э, гуручинг бошшингда қолсин, - дермуш.