Афанди икки оғайниси билан овга чиқибди. Буни қарангки уларнинг ёнига бир сеҳргар келиб:
— Тила тилагингни, агар бажо айласам, сени жонингни оламан, бажо айлай олмасам сенга битмас тугалмас хазина бераман, - дебди.
Шунда Афандининг биринчи оғайниси:
— Сувдаги балиқни олиб бер, - дебди.
Сеҳргар буни амалга оширибди ва унинг жонини олибди.
Навбат Афандининг иккинчи оғайнисига етиб келибди.
Иккинчи оғайниси:
— Учиб кетаётган қушни сўрабди.
Сеҳргар бу тилакни ҳам амалга оширибди ва унинг жонини олибди.
Навбат энди Афандига келганида, афанди нима дейишни билмай, ҳавони бузибди ва шундай дебди:
— Шу ҳавони менга тутиб бер, - дебди.
Сеҳргар бу тилакни бажо айлай олмабди ва хазинани Афандига топширибди.