Бир одам узоқ вақт комада ётиб, касалхонада ўзига келибди.
Хотини:
— Хайрият-эй, дадаси ўзизга келдизми, аҳволиз яхшими?
— Хотин мен неча кун ётдим?
— Уч кеча-ю, уч кундуз ётдиз.
— Шунча пайт олдимдан кетмай ёнимда ўтирдингми-а?
— Ҳа, дадаси бошқа қаерга ҳам бораман, сизи ёнизда ўтирмасам хотин бўлиб нима қилиб юрибман?!
— Ҳамма оғир дамларда ёнимда бўлдинг, эсингдами яхшигина ишимдан бўшатишганда ҳам менга далда бергандинг, мени душманларим калтаклаб кетганда ҳам ёнимда турдинг, бизнесим банкрот бўлганда ҳам ҳеч қаерга кетмадинг, соғлигим ёмонлашганда ҳам узоқлашмадинг, биласанми ҳозир мен нима ҳақида ўйлаябман?
— Нима ҳақида дадаси(мағрур юмшок овозда)?
— Сен ёнимда бўлсанг, менга фақат бахтсизлик келаябди.