Қишлоқ кўчасидан қушдек учиб бораётган "Нексия" дарвоза ёнидаги супада ўтирган Афандининг рўпарасига бориб тўхтади. Машинадан олифта кийинган бир йигит тушди-да, Афандига салом бериб, уни бағрига босди.
— Дада, - деди йигит уни танимай турган Афандига, - нима, мени танимаяпсизми?
— Йўқ, таниёлмай турибман, - деди Афанди йигитга бошдан-оёқ тикилиб.
— Ахир мен, сиз бундан 10 йил олдин шаҳарга нос олиб келиш учун юборган ўғлингизман! Ўшанда шаҳарда қолиб кетиб, ишга кирдим. Уйли-жойли бўлдим, машина сотиб олдим, бойиб кетдим! Дуруст қилибманми, дада? – дебди йигит қувониб.
Афанди ҳечам хурсанд бўлмай:
— Хўш, нос қани? – дермиш.