Parhezingiz yozilgan qog‘ozchangizni qidirib topib qo‘ying. Non va shirinliklarning zarari haqidagi maqolalarni o‘qishni boshlayvering.
Axir qishki kiyimlarda kim ham qomatga qarabdi deysiz!?
— Xo‘sh, rang-barang mahluq! – desa, to‘ti unga:
— Sen o‘zingni yuzingga surtib olgan ranglaring menikidan kam emas! – degan ekan.
— Nega qizlar kitob o‘qishdan ko‘ra, ko‘zgu oldida ko‘p vaqtini o‘tkazishadi?
— Chunki ahmoq yigitlar, ko‘zi yomon ko‘radigan yigitlardan ko‘ra ko‘proq uchraydi.
Bolalar:
— Bu maymunmi?
O‘qituvchi:
— Yo‘q, bu kassir!
— Qalaysan? Voy, namuncha semirib ketding? – desam, dugonam:
— Axir men 2ta farzandli bo‘ldim, - dedi. Shunda:
— Nima sen ularni yeb qo‘ydingmi? – deb yuboribman.
— Sahiyligingizga tasanno! Har safar piyolamga choyni to‘ldirib quyyapsiz...
Mezbon bo‘lsa:
— Ha, choyingizga shakar sola olmasligingiz uchun, - dermish.
— Kostyumimni tozaladingmi?
Xotin:
— Ha, tozaladim.
Er:
— Shimimni tozaladingmi?
Xotin:
— Ha, tozaladim.
Er:
— Oyoq kiyimimni-chi?
Xotin:
— Axir uni cho‘ntagi yo‘q-ku?!
— Nega kulyapsan? – deyishsa, vrach:
— Men o‘lsam, qabrim ustiga nima qo‘yishar ekan? - dermish.
Ruslardan biri:
— Andrey Moskvich! – debdi.
Ikinchisi:
— Vladimir Zaporojets, - debdi.
Shunda ziyrak afandi:
— Nasriddin Neksiya, - degan ekan.