Ishi chiqib qolsa, o‘g‘lini yetaklab chiqib, “Qarab turing” deb tashlab ketadi-yu, erini tashlab ketolmaydi.
— Oyijon, men o‘zimni yo‘qotib qo‘ydim...
Onasi debdi:
— Men esa seni kir yuvish mashinasini ichida ko‘rgandim.
Yigit:
— Ko‘proq uyda nimalar bilan bandsiz?
Qiz:
— Shu..., deyarli oshxonadan chiqmayman.
Yigit:
— O-o! Ovqat tayyorlashni yoqtirasizmi?
Qiz:
— Yo‘g‘-ye, yeyishni!
Lekin o‘zim 5:55 da uyg‘onib, budilnikni o‘chiraman. Chunki unga “Ummon”ni ashulasini qo‘yganman...
— Yangisidan eshitaylik... – desa, Afandi:
— Ertalab nonushta qilib o‘tirsam, tepa tishim bilan past tishim bitta non ustida urishib yotibdi, - debdi.
— Allo, bu radiomi?
— Ha, radio!
— Salomlaringiz bo‘lsa marhamat yo‘llang.
— Meni bir iltimosim bor edi. Hovlimdagi supada mayizlar bor. Ularni quyoshda qurityapman. Radioni supamga qo‘yib bozorga ketsam, kelgunimcha har zamonda qushlarga “kisht-kisht” deb tura olasizlarmi...?!
— O‘g‘limizni bir aybi bor. Duduqlanadi.
Qizni onasi:
— Har doimmi?
Sovchilar:
— Yo‘q, faqat gapirganda.
Bir payt shovqindan kelini uyg‘onib chiqib, hovlida yurgan itni bir tepibdi.
Qaynonasi:
— Nega bechora itni tepasiz? – desa, kelin:
— Yo o‘zi uxlamaydi vovullab, yo boshqalarni uxlatmaydi, - dermush.
— Amaki, bunaqa qilish mumkin emas. Bu yomon odat!
Bu gapni eshitgan kishi erinmasdan kiyimlarini kiyib, 7-qavatdan pastga zinadan tushib ketayotganmish “Bir ta’ziringni berib kelay sen bolani. Hali senmi menga aql o‘rgatadigan”! deb.