— Odiljon, sen kimning gapini ko‘proq eshitasan, adangnimi yoki oyingnimi?
— Oyimni.
— Nega?
— Oyim ko‘proq gapiradilar-da.
Hisobchi – hisob-kitob ishlarini qiladi.
Shifokor – bemorlarni davolaydi.
O‘qituvchi – bilim beradi.
Futbolchi – byudjetdagi pullar hisobiga erinmasdan butun dunyoni aylanadi.
Bir kuni ikkita ilon gaplashib turgan ekan:
— Biz juda zaharlimizmi?
— Ha, judayam! Zaharimiz o‘limga olib keladi.
— Unda men o‘lar ekanman. Tilimni tishlab oldim.
Ikkita turist o‘rmonda aylanib yursa, oldidan bahaybat ayiq chiqib quvlab ketibdi. Qo‘rqqanidan qochib ketayotgan turistlar, o‘rmonda ziyofat qilib o‘tirgan o‘zbek yigitlarini dasturxonini vayron qilib o‘tib ketishibdi. Shunda o‘zbeklardan biri turistlarni quvlab ketibdi. Ularga yetib olib, bir mushtdan tushirib qaytib kelsa, boshqa o‘zbek so‘rabdi:
— Qani ular?
— Urib keldim. O‘zi nimadan qochishdi?
— Nimadan qochishganini bilmadim-u, lekin anavi jigarrang, katta sherigi ham bor ekan. Kaltakka chidar ekan, zo‘rg‘a yiqitdim, - dermish.
Sovchilikka kelgan ayollar qizning onasiga gapirayotganmush:
— Eshitdik, qizingiz juda ozoda, saramjon, chaqqon ekan. Qo‘li shirin pazanda ham emish. Chevar ham ekan-a? – debdi.
— Bir og‘iz ham gapirmas, hecham charchadim demas emish – deb davom ettiribdi ikkinchisi.
Qizni onasi hamma gapni eshitib o‘tirib, oxiri:
— Shundoq bizni uyimizdan sal nariroqda maishiy texnika sotadigan do‘kon bor. O‘sha yerdan kir yuvish mashinasi, chang yutgich, gaz pechi, tikuv mashinasi, ... Shularni hammasini sotib olsangiz, hamma ishlaringiz oson bitadi! – dermish.
— Do‘stim, nima zamonlarga qoldik?!
— Tinchlikmi, nima bo‘ldi?
— Plastik kartochkamdagi oylik maoshimni naqd pul qilish uchun bankomatga borgandim.
— Xo‘sh?
— O‘zi 1 million maosh olaman. Bankomat esa yana ming so‘m so‘rayapti.
Dala o‘quv mashg‘ulotlariga chiqqan komandir serjantga topshiriq beribdi:
— Men uyquga yotyapman. Uyqudan turganimda dasturxonda quyon go‘shtidan qaynoqqina sho‘rva bo‘lsin! Tushunarlimi?
— Huddi shunday, o‘rtoq polkovnik! - javob beribdi serjant.
Bir soat vaqt o‘tgach, polkovnik uyg‘onib, ne ko‘z bilan ko‘rsinki, stolga yozilgan dasturxon ustida qaynoqqina sho‘rvadan xushbo‘y bug‘ chiqmoqda. Tabiiyki, polkovnik hayron.
— Xo‘sh, bunchalik qisqa vaqt ichida quyon tutishga qanday muvaffaq bo‘lding? - so‘rabdi u serjantdan.
— Muammo bo‘lmadi, o‘rtoq polkovnik. Atrofga qarasam, allaqanday quyon yugurib yuribdi. Miltig‘imni ko‘tarib, o‘t ochdim. Bechora “miyov” deyishga ham ulgurmadi! – dermish serjant.
Qurolli kuchlar rezervidagi desantchilar harbiy mashg‘ulot yig‘inlariga jalb etilibdilar. Yo‘riqchi ular bilan mashg‘ulot o‘tkazib, parashyut bilan sakrashga oid yo‘l-yo‘riqlar beribdi:
— Apparat bortidan sakrab chiqqach, halqani tortasiz. Bir ozdan so‘ng parashyut gumbazi ochiladi, yerga qo‘nasiz. Qo‘nish maydonida sizni avtobus kutadi. Avtobusga chiqib, yana shu yerga qaytib kelasizlar.
Rezervdagi desantchilardan biri sakrab, aytilganidek halqani tortibdi. Parashyut gumbazi ochilmabdi. Toshday tez pastga tushib borayotgan harbiy o‘ziga-o‘zi javrarmish:
— Ho‘sh, parashyut masalasida aldashdi. Qani ko‘raylik-chi, avtobus kutib turishi rostmikin!?
Do‘konga sotuvchi bo‘lib ishga kirgan yosh yigit xaridorlarga xizmat ko‘rsatyapti:
— Sizda oqartiruvchi upa bormi? – debdi bir yosh juvon.
— Yo‘q. Lekin bizda ohak bor. Olasizmi? - debdi yigit.
Jahli chiqqan juvon do‘konni boshiga ko‘tarib shovqin sola boshlabdi.
Darrov yetib kelgan do‘kon mudiri nima gap ekanini so‘rabdi.
— Manavi surbet sotuvchingiz menga oqartiruvchi upa o‘rniga ohak tavsiya qildi, - debdi juvon.
Shunda yigit do‘kon mudiriga qarab:
— Axir o‘zingiz aytgandingiz, xaridor so‘ragan narsa bo‘lmasa, o‘rniga shunga o‘xshash boshqa narsa tavsiya qilgin! Xaridor bo‘sh qo‘l bilan chiqib ketmasin degandingiz-ku... – dermish.
Bojxona ko‘rigidan o‘tayotgan avtomobil egasining telefoni jiringlab qolibdi: “Allo, ha bojxonadaman. Olib ketyapman. Yo‘q, hali topa olishmadi!