— Xolajon bu sizni nabirangizmi?
— Ha. O‘zim ko‘tarib katta qilganman, - debdi onaxon.
Haligi odam:
— Tashlab yubormabsizda, - dermish.
— Qayerlarda yuribsan Farhod? Soat nechi bo‘ldi?! Yuraver ertalabgacha!
Bu gapni eshitgan Farhodjon shu zahoti cho‘ntagidan telefonini olib, kimgadir qo‘ng‘iroq qilib:
— Allo, o‘rtoq ketib qolmadingmi? Ruxsat oldim. Hozir chiqaman, - debdi.
“Kecha ko‘chadan pul to‘la hamyon topib oldim. Hamyon ichida puldan tashqari Yunusobod tumani, Bodomzor ko‘chasi 8 uyda yashovchi Qodirov Alishyer nomiga tashrif qog‘ozi ham chiqdi. Iltimos, Alisherga biror-bir qo‘shiq qo‘yib bersangiz”.
— Dadam bilan gaplashib ko‘ring. Menga shunda uylansangiz bo‘ladi, - debdi.
Yigit qizning otasini yoniga boribdi. Otasi yigitdan so‘rabdi:
— Nima ish qilasan?
— Falon joyda.
— Maoshing qancha? – yana so‘rabdi qizning otasi. ⠀
— 400 ming so‘m debdi yigit.
— Iye, bu oyliging qizim bir oyda yeydigan go‘shtning ham puli emas-ku! – deb yigitni haydab yuboribdi otasi.
Yigit qizning uyidan chiqib ketayotsa, qiz:
— Ha, otam rozi bo‘lmadilarmi? - desa, yigit qizga qarab:
— Bor-yey! Sen ham ko‘p go‘sht yeydigan o‘zbeklardan ekansan! – dermish.
— Unda propiska qayerga qo‘yilarkan?
— U yerda propiska degan narsa yo‘q!
— G‘alati. Unda militsiya to‘xtatsa nimani so‘raydi?
— Militsiya to‘xtatib hujjat so‘rashga haqqi yo‘q...
— Ola, Jumanazar!
— Bo‘ldi, endi seni maxsus qismga xizmatga o‘tkazamiz. Sinovdan yaxshi o‘tding, - deyishsa, askar ularga:
— Yo‘q, menga shu yer ham bo‘laveradi. Men o‘zi o‘rganib qolganman, - dermish.
— Oyijon, menga 1000 so‘m bering.
Ona:
— Nima qilasan?
Bolakay:
— Qari amakiga beraman.
Ona:
— Qayerda ekan u amaki?
Bolakay:
— Hov ana, muzqaymoq sotyaptilar.
— Men aqlliman.
— Yo‘q, men aqlliman.
— Yur, odamdan so‘raymiz, - debdi eshak.
Bir odamni topib so‘rashibdi:
— Kim aqlli? Eshakmi yoki molmi?
Odam debdi:
— Mol katta yo‘ldan o‘tayotganda, avval chapga keyin o‘ngga qarab o‘tadi.
Eshak esa yo‘ldan o‘tayotganda molga o‘xshab hech qayerga qaramaydi...!