— Nimaga sal?
— Janjal paytida "bo‘ldi uyga ketaman" dedi, lekin ketishidan oldingi pardozini shunchalik uzoq qildiki, qayerga otlanganini unutib ham qo‘ydi.
— Xo‘sh, shunga xursand bo‘lib uyg‘ondingizmi?
— Yo‘q... Sen rozi bo‘lmabsan.
— Bilasanmi oshna, hozirgi odamlar juda farosatsiz bo‘lib ketishgan
— Nega unday deyapsan?
— Kecha hushyorlik bilan pivoxonadan chiqayotsam, kimdir qulog‘imni bosib oldi.
Bola:
— Dada alkash nima degani?
Ota:
— Alkash u anavi 2ta daraxtni ko‘rayapsanmi, o‘sha daraxtlarni 4ta ko‘radi, tushundingmi?
Bola:
— Dada u yerda bitta daraxt-ku, - dermish.
Yonidagi bangi hayron.
Yana nohaqlikka chidolmay, ikinchi qulog‘ini ham kesib derazadan otibdi.
Bangi yana hayron.
Mahbus oxiri chidolmay, burnini, sochini, hatto barmoqlarini kesib derazadan otgan ekan...
Yonidagi bangi:
— Aaaaa, aferist-eey, sekin-sekin qochib ketyapsanmi, - dermish.
— Bilasanmi man nimani orzu qilaman?
Bola:
— Hamma narsani
Qiz:
— Bu birinchidan...
— Dugonajon men piyoz to‘g‘raganda ko‘zni achishtirmaydigan yo‘lini topdim!
— Voy, rostanmi?!
— Menga ham o‘rgat?! Qanaqa qilib?!
— Piyozni erimga to‘g‘ratdim!
— Ablah, qanday benomus o‘g‘risan? Shu bilan mahkamamga sakkizinchi marta kelishing!
Buni eshitib Afandi kulib yubordi. Hokim Afandiga zahrini sochdi.
— Nega kulasiz? Afandi javob berdi:
— Mahkamangizga bu o‘g‘ri sakkiz marta kelgan bo‘lsa nima qipti, har kuni keladigan o‘g‘rilar ham bor-ku!
— Manavi shampuningiz qanaqa sochlar uchun?
— Kir sochlar uchun!
— Mana shu matoni dunyoda yo‘q rangga bo‘yab bering, - debdi.
Xo‘ja Nasriddin hayron bo‘lib:
— Qaysi rangga? – deb so‘rabdi.
— Qizil, qora, yashil, ko‘k, sariq ranglardan boshqasiga, xullas dunyoda yo‘q rangga bo‘yab bering. Xo‘ja Nasriddin gap nimadaligini darrov tushunib:
— Mayli, bajaramiz, - dedi.
Yigit:
— Qachon kelay? – deb so‘radi.
— Dunyoda yo‘q kuni keling: dushanba, seshanba, chorshanba, payshanba, juma, shanba, yakshanbadan boshqa – haftshanba kuni kelavering, - deb javob qildi.