— Qizim shakar solding.
— Oyijon men shirin choyni yaxshi ko‘raman.
— Qizim 5 qoshiq shakar solding deyapman.
— Shirin choyni judayam yaxshi ko‘raman.
— Shakarni sho‘rvaga solyapsan?!
Hamma navbatda turibdi. Quyon kelib navbatga qaramay, oldinga o‘tib ketayotsa, ayiq quyonni girbonidan olib:
— Hov anavi navbatning oxiriga bor, endi kelyapsan!, - debdi.
Ikkinchi kun ham shu holat qaytarilibdi.
Uchini kun ham quyon magazin eshigi tomon yurib ketayotsa, yana ayiq kelib quyonni girbonidan olib:
— Hov anavi navbatning oxiriga bor, endi kelyapsan!, - desa.
Quyon:
— Qiziq, uch kundan beri o‘z magazimni ocholmayapman-a, - deb g‘udurlagancha qaytib uyiga kirib ketibdi.
— Menda hammasi haqiqiy pullar edi. Faqat shu pullarni stanokdan nomiga o‘tkazib oldim xolos.
— Bu ish sizga nimaga kerak edi?
— Yanagi safar kim bilan ichishim kerakligini bilishim uchun.
— Buni qanday o‘ldiraman?
— Iya, cho‘ktirib yubor, o‘ladi-qoladi!
Xotini:
— Namuncha kulasiz?
Er:
— Anuni xunukligini qara, - desa
Xotini:
— Shunga shunchalik kulish kerakmi? Men yigirma yildan beri siz bilan yashab kulmayapmanku, - debdi.
Afandi telefonini olib:
— Ha, xotinjon nima deysan, - debdi.
— Bu dunyoda kim chiroyli, - desa
Oyna:
— Men, - dermish
— Qo‘rg‘onning o‘zi ham baland edi-ku, nega baland ko‘tarayotibsizlar?
— Saroyga o‘g‘ri tushmasin, deb.
Bu javobdan ajablangan Afandi aytar edi:
— Tashqaridan tushadigan o‘g‘riga desangiz to‘g‘ri-ku, lekin ichkaridan chiqadigan o‘g‘riga ellik paxsa devor xam pisand emas!
— Axir bu "Toyota-a-a"! Barzangilar uni battar tepkilay boshlashdi. Oxiri charchab kaltaklashdan to‘xtashgandi, yigitcha zo‘rg‘a shivirlab:
— Axir bu "Toyota"! Ruli o‘ng tarafda-ku!