Bir kuni chukcha muzlatgich sotib olib, ketayotgan bir paytda. Do‘sti uni ko‘rib so‘rabdi:
— Nega muzlatgich olding? Sizlarda shundoq ham sovuq-ku?
Shunda chukcha kulib:
— Ex, shunga ham kalla yetmadimi? Bu muzlatish uchun emas, isinish uchun.
— Nega muzlatgich olding? Sizlarda shundoq ham sovuq-ku?
Shunda chukcha kulib:
— Ex, shunga ham kalla yetmadimi? Bu muzlatish uchun emas, isinish uchun.
Er-xotin kechasi uxlab yotishsa xotin alaxsirab:
— Voy, erim kevotti, erim kevotti, desa
— Yonida yotgan eri, sakrab turib o‘zini balkondan otvoribdi.
— Voy, erim kevotti, erim kevotti, desa
— Yonida yotgan eri, sakrab turib o‘zini balkondan otvoribdi.
Afandi zamonning zayli bilan boshqa bir shaharga borib qoldi. U bozorni tomosha qilib yurgan edi, holvapurushning do‘konida turgan har xil holvalarga ko‘zi tushib qoldi. Afandining og‘zidan suvi keldi-da, holvalardan olib, yeyaverdi.
Buni ko‘rgan holvapurush qo‘liga kaltak olib, uni savalay boshladi.
Afandi tayoqning zarbini pisand qilmasdan, holvani to‘yguncha yedi, keyin:
— Bu shahar xo‘p ajib shahar ekanu, holvapurushlari odamni urib holva yedirgani yomon ekan, - deb keta berdi.
Buni ko‘rgan holvapurush qo‘liga kaltak olib, uni savalay boshladi.
Afandi tayoqning zarbini pisand qilmasdan, holvani to‘yguncha yedi, keyin:
— Bu shahar xo‘p ajib shahar ekanu, holvapurushlari odamni urib holva yedirgani yomon ekan, - deb keta berdi.
O‘qituvchi:
— Familiyangiz?
Student:
— Buranov(jilmayib).
— Ha, nimaga jilmayasiz?! - do‘q urdi professor.
— Birinchi savolga muvaffaqiyatli javob berganimdan xursandman.
— Familiyangiz?
Student:
— Buranov(jilmayib).
— Ha, nimaga jilmayasiz?! - do‘q urdi professor.
— Birinchi savolga muvaffaqiyatli javob berganimdan xursandman.
Bir cho‘pon tuya hammomni orzu qilibdida, degan iborani eshitib hayron bo‘lib yurar ekan.
Bir kuni ke bir borib ko‘ray, deb hammomga boribdi, cho‘milib maza qilgandan hammom degani zo‘r joy ekan, kelasi yil yana kelamanooov, degan ekan.
Bir kuni ke bir borib ko‘ray, deb hammomga boribdi, cho‘milib maza qilgandan hammom degani zo‘r joy ekan, kelasi yil yana kelamanooov, degan ekan.
Darvozaga yozilgan ogohlantirish:
— Uyimda qutirgan vaxshiy it bor!
G‘alamis qo‘shni yozuvni davom ettirib:
— Bu it juda qarigan hatto tishlari ham yo‘q!
Uy egasi:
— Tishi yo‘q bo‘lsa ham ehtiyot bo‘linglar, yetvosa so‘rib o‘ldiradi!
— Uyimda qutirgan vaxshiy it bor!
G‘alamis qo‘shni yozuvni davom ettirib:
— Bu it juda qarigan hatto tishlari ham yo‘q!
Uy egasi:
— Tishi yo‘q bo‘lsa ham ehtiyot bo‘linglar, yetvosa so‘rib o‘ldiradi!
— Doktor, manavi dorilar rostdan ham menga yordam beradimi?
— Albatta. Bu dorini olgan bemorlar shu paytgacha oldimga qaytib kirishmagan.
— Albatta. Bu dorini olgan bemorlar shu paytgacha oldimga qaytib kirishmagan.
— Munosabatlarimiz qiyin davri boshlandi sezyapsizmi?
— Qanday ekan?
— Bir birimizga layk bosamizu, lekin yozmaymiz...
— Qanday ekan?
— Bir birimizga layk bosamizu, lekin yozmaymiz...
Afandi kasal bo‘lib tabibga borgan edi, g‘oz sho‘rva ichishni buyurdi. G‘oz sotib olishga qurbi yetmaganidan Afandi yelkasiga kamalakni osib, beliga ikkita nonni tugib, ko‘lga g‘oz ovlagani bordi. Qarasa, ko‘lda g‘oz ko‘p, biroq u kechgacha urinsa ham, bironta g‘oz ovlayolmadi. Nihoyat charchab, och qolib ko‘lning suviga non botirib yeya berdi. Shu vaqt bir ovchi kelib:
— Ha, Afandi nima qilib o‘tiribsiz!—so‘radi.
— G‘oz sho‘rva ichayotibman,— javob berdi Afandi.
— Go‘shti qani, yo‘q-ku?
— Go‘shtini tuzlab patiga o‘rab qo‘ydim, huv, ana!— deb uchib ketayotgan g‘ozlarni ko‘rsatdi Afandi.
— Ha, Afandi nima qilib o‘tiribsiz!—so‘radi.
— G‘oz sho‘rva ichayotibman,— javob berdi Afandi.
— Go‘shti qani, yo‘q-ku?
— Go‘shtini tuzlab patiga o‘rab qo‘ydim, huv, ana!— deb uchib ketayotgan g‘ozlarni ko‘rsatdi Afandi.
Xaridor so‘rayapti:
— Soyaboningizni sifati yaxshimi?
Sotuvchi:
— Ha, albatta, besh yilga kafolati bor, fakat uni yomg‘irdan va quyoshdan saqlash tavsiya etiladi.
— Soyaboningizni sifati yaxshimi?
Sotuvchi:
— Ha, albatta, besh yilga kafolati bor, fakat uni yomg‘irdan va quyoshdan saqlash tavsiya etiladi.
