Boshliqlar haqida latifalar

Bir ishxonada boshliq latifa aytib ishchilarini kuldirayotgan ekan. Hamma tizzaga urib kularmish. Bir odam hech kulmay, jim turaveribdi. Undan:
— Nega kulmayapsan, - deb so‘rashsa:
— Men bu yerda ishlamayman, - deb javob beribdi.
Yigit do‘sti bilan gaplasha turib debdi:
— Nega futbolga qiziqmasang ham, nuqul futbol ko‘rishga boraverasan?
Do‘sti bo‘lsa:
— Ishga borsam boshlig‘im baqiradi. Uyga borsam xotinim... Futbolga borsam men baqiraman.
Bo‘linma komandiri:
— Kim paxta terimiga boradi?
— Men, - deb safdan chiqibdi ikkita askar.
— Barakalla!, - debdi komandir, — Sizlar men bilan mashinada, qolganlar esa piyoda qadam bos!
Xodim rahbarning xonasidan chiqib kelayotsa, hamkasbi yoniga kelib so‘rabdi:
— Xo‘sh, tinchlikmi? Boshliq nima dedi?
— Ikkita yangiligim bor. Bitttasi yaxshi, ikkinchisi yomon...
— Yomonidan boshlayqol!
— Meni ishdan bo‘shatishdi.
— Yaxshisi-chi?
— Sen ham bo‘shatilding!
Afandi bir idoraga ishga kirmoqchi bo‘lib borgan edi, uning boshlig‘i «erta keling, indin keling» deb juda ko‘p sarson qildi. Afandi bu ishdan umidini uzib o‘sha idora yonidagi sartaroshxonaga kirib ishlay boshladi. Bir kuni idora boshlig‘i kirib Afandiga soch oldirmoqchi bo‘l-di, Afandi uning sochining yarmini oldi-da:
— Turing, qolganiga ertaga keling! - dedi.
Mahalla raisi hammani yig‘ib majlis o‘tkaza turib debdi:
— Ayol erkaksiz yashay olmaydi, erkak ayolsiz! Ikkalasi go‘yoki suv bilan baliqqa o‘xshaydi. Suv bo‘lmasa baliq o‘lib qoladi, baliq bo‘lmasa, suvga o‘rdak qo‘nmaydi...
Raisni gapini bir qari onaxon bo‘lib:
— Bekor gap! Meni cholim o‘lganiga 30 yildan oshdi. Yashayapman-ku, o‘lganim yo‘q, - desa Mahalla raisi:
— Onaxon, men baliq haqida gapirayapman, kapchyonnыy haqida emas, - dermish.
— Rahbarlik lavozimidan ketganingdan keyin, nima bilan shug‘ullanmoqchisiz?
— Bu qanaqa savol?! Odam o‘lganidan keyin ham ishlarmidi?!
Tungi qorovul rahbarga qarab:
— Xo‘jayin, men ikki kunlik navbatchiligimni ishlab bo‘ldim, - debdi.
— Qanday qilib, - hayron bo‘lib so‘rabdi boshliq.
— Bugun tunda uxlab qolibman, hech kim uyg‘otmabdi-yam..., - dermish qorovul.
Mahalla oqsoqoli majlis o‘tkazib tursa, kimdir aksirib yuboribdi.
— Kim aksirdi? - so‘rabdi oqsoqol.
Hech kim javob bermabdi.
— Kim aksirdi deyapman?
Yana hamma jim...
— Oxirgi martta so‘rayapman, hozir kim aksirdi??? - qat’iy so‘radi oqsoqol.
— Men, rais, - deb bir kishi zo‘rg‘a ovoz chiqaribdi.
— Sog‘ bo‘ling!!! - debdi oqsoqol.
Praporshik vzvod askarlarini safga tortmoqda.
— Saflan! Tekislan! Rostlan!
— Safda turgan askarlardan biri qo‘l siltabdi.
— Oddiy askar Ivanov! - qichqiribdi praporshik, - Nima uchun burningizni qashlayapsiz?
— Chunki burnimga pashsha qo‘nib oldi.
— Nima qilibdi? Men «Rostlan» komandasini berdim-ku!
— Huddi shunday, o‘rtoq praporshik. Biroq pashsha komandangizni pisand qilmay burnim ustida shahdam qadam tashlashni davom ettiraverdi-da.