Er-xotin haqida latifalar
— Gapingizning mazmunidan, siz uchun birinchi o‘rinda futbol, ikkinchi o‘rinda men turar ekanman-da!
— Sen hali ulfatlarim, ma’ishat va moshinam borligini butunlay unutib qo‘yibsan...
— Shu ayoldan guruch so‘rab chiqaman, - deb, ayolni eshigini qo‘ng‘irog‘ini bosib turib, o‘ylanib qolibdi. Hozir u chiqsa, guruch so‘rasam, osh qilishimni biladi. Keyin ilojsiz oshga taklif qilaman. U chiqadi, mehmonni hurmatidan shampan quyaman. Shu payt eshik ochilib, xotinim kirib kelib qoladi...
Shunday hayol surib tursa, eshikni qo‘shnisi ochib:
— Labbay qo‘shnijon, keling, - desa, yigit:
— Ey-y, guruching boshingdan qolsin! - deb ketib qolibdi.
— Oyijon nimaga meni ismimni Latifa qo‘ygansiz? - desa
Afandi dadasi:
— Oying Tabassumxon, men Afandi bo‘lganimdan keyin, sen ham Latifa bo‘lasande qizim, — dermish
— Rossa qornim ochdi...
Xotini-yam hazillashmoqchi boʻlib:
— Meni yeyaqoling, - desa, eri:
— Jinnimisan, menga yogʻli ovqatlar mumkin emas-ku... – degan ekan.
— Voy... Bu nima ahvol!? Yuzingga nima qildi?
— Yaxshi ko‘rgan qizimni deb urushib ketdim.
— Kim bilan? Qizning boshqa sevgan yigiti bor ekanmi?
— Yo‘g‘-ye. Xotinim bilan...!
— Bemahalda nega bu yerda yotibsan? - desa, xotini:
— Yuragim huruj qilib qoldi, - debdi.
Eri tez yordamga qo‘ng‘iroq qilish uchun yo‘lakdagi telefonga yugurib chiqsa, o‘g‘li debdi:
— Ada, shkafni ichida qo‘shni amaki o‘tiribdi!
Er yotoqga qaytib kirib, shkafni ochsa, haqiqatdan qo‘shni kishi kiyimsiz o‘tirgan ekan.
Shu payt erini jahli chiqib ketib, shkaf ichidagi qo‘shnisiga qarab:
— Anavi yerda xotinimni yuragi huruj qilib yotibdi, sen bo‘lsa shkafni ichida xotirjam o‘tirishingni qara! - dermish.
— Xotin anavi narsa qayerda edi?
— Boyagi yerga qo‘yib qo‘ygandim.
— Ha, topdim. Rahmat.
Begona ayolni ismini aytib uyg‘oting!