Erkaklar haqida latifalar

Bir ayol kelin ko‘ylaklar saloni yonidan o‘tib keta turib, ajoyib kelin ko‘ylagiga ko‘zi tushibdi.
U ko‘ylak ayolga juda-yam yoqib qolibdi.
Yonida jimgina ketayotgan eriga qarab:
— Keling azizim, men bilan ajrashing. Qaytadan turmush qurardik. Men shu ko‘ylakni kiygim kelyapti, - debdi.
Eri bo‘lsa:
— Ajrashing??? Seni o‘rningda bunday xatarli ishga qo‘l urmagan bo‘lardim. Menga bunday imkoniyat berishdan avval yaxshilab o‘ylab ko‘r! - dermish.
Ayol eri bilan ko‘chada ketayotsa, birdan qattiq shamol turib, ayolning sochlarini to‘zg‘itib yuboribdi.
— Voy xudoyim-yey! Sochlarim to‘zg‘ib ketdi. Juda badbashara ko‘rinyapmanmi? - deb so‘rabdi ayol eridan.
— Yo‘q, har doimgideksan... - degan ekan eri.
Xotin eriga:
— Azizim, qaymoq tugadi!
Eri:
— “Tugadi” emas, “Tugatdim” degin. Qachon vijdon bilan gapiradigan bo‘lasan-a?
Bir erkakning xotini erini jahlini chiqaraveribdi. Oxiri eri uni kaltaklashni boshlabdi.
Shu payt ko‘chadan yoshi ulug‘ mo‘ysafid o‘tib ketayotib, bu janjalni ko‘rib qolibdi va debdi:
— Hoy, nega sen ayolingni bunchalik kaltaklayapsan? Agar xotinni tarbiyalamoqchi yoki jazolamoqchi bo‘lsang, xotin ustiga xotin ol! Shunda ko‘rasan!
Er mo‘ysafidni gapini eshitib tursa, xotini:
— Bu cholni gaplarini umuman eshitmang adasi. Uring, uravering! – degan ekan.
Er xotin suhbatidan:
— Qora shimim qani?
— Kecha yuvgandim, kichrayib qolibdi, ukamga berib yubordim!
— Ko‘k ko‘ylagim qayerda?
— Uni ham yuvgan edim, kichrayib qolibdi, ukamga berib yubordim!
— Undan ko‘ra meni yuvib kichraytirib, singlinga bervorsang bo‘lmaydimi?!
Eri kompyuterda o‘yin o‘ynab o‘tirsa, xotini yoniga kelib:
— Adasi, menga-yam bering. Biroz o‘yin o‘ynay, - debdi.
Eri bo‘lsa asabiylashib:
— Ovqat qilayotganingda biror martta cho‘michni so‘raganmanmi sendan?! - dermish.
Xotin kechasi ichib kelgan mast erini o‘rniga yotqizmoqda:
— Azizam, shiftda uchib yurgan nima?
— Pashsha-ku!
— Nega u oppoq?
— Hozir kechasi bo‘lsa, tungi ko‘ylagini kiyib olgandir-da!
Judayam ziqna boy bo‘lgan ekan. Bir kuni qo‘shni qishloqqa oshnasinikiga mehmonga boribdi. Endi o‘tirgan ekan, uydagi shamni o‘chirib keldimmi yo‘qmi, degan savol qiynay boshlabdi. Borib kelay desa yo‘l uzoq, bormay desa shamni erib qolishini o‘ylab yuragi uvishib ketibdi. Oxiri chidolmay yo‘lga tushibdi. Xalloslab uyiga kelib, eshikni taqillatibdi. Xotini chiqib, eshikni ochmoqchi bo‘lgan ekan...
Boy:
— Eshikni ochma, hadyeb ochib yopilaversa eshik yemirilib ketadi. Uydagi shamni uchirib qo‘y, shuni aytishga kelgan edim. Men shundoq izimga qaytib ketaman. Tayyor oshdan qolmay.
Xotini:
— Voy dadajonisi-yey, menku shamni allaqachon o‘chirib qo‘yganman, siz shu gapni aytish uchun shuncha yo‘l bosib keldizmi, kovushingizni tagini yemirib?
Boy:
— Xavotir olma xotin, kovushim qo‘ltig‘imda!
To‘ydan bir oy o‘tgach kelin uyda qaynona-qaynotasi, hech kim yo‘q fursatni kutib, kuyovni yoniga kelib debdi:
— Azizim, to‘yimizdan avval menga e’tiborli edingiz. Sovg‘alar olib berar edingiz, restoranlarga olib borar edingiz...
Endi bo‘lsa, na kino yo‘q, na ko‘chaga chiqmayman, sovg‘alardan umuman nom-nishon yo‘q!
Kuyov bo‘lsa:
— Qiziqmisan!? Qaysi baliqchi qarmog‘iga ilingan baliqni chuvalchang bilan boqib yurganini ko‘rgansan? – degan ekan.
Xotin eriga:
— Adasi, qachon gilam olib berasiz? - desa, eri:
— Haddingdan oshma, supurgingda uchib yuraver! - degan ekan.