Oila haqida latifalar
— Bu uyda kim xo‘jayin?, - deb baqiribdi.
Qo‘lidagi tova bilan erini boshiga urib: — siz-da adasi, - debdi xotini.
Shu payt qo‘shni ayol kirib kelib qarasa, er burchakda hushsiz yotganmish.
— Voy, eringiz nega bu yerda yotibdi?!, - desa,
— Uyning xo‘jayini qayerda xohlasa, o‘sha yerda yotaveradi, - debdi xotini.
— Nega xotining bilan ajrashding?
Do‘sti:
— Xotinim ikki oydan beri "Siz meni sevmaysiz, meni sevmaysiz" deb gapiraverdi...
— Xo‘sh, keyin nima bo‘ldi.
— Shu..., aytganidek bo‘ldi...!
— O‘g‘lim, bu inson hayoti uchun havfli! Bu yoqqa ber!, - deb o‘g‘lining qo‘lidan olib qo‘ysa, bola xafa bo‘lib:
— Dangasaga ish buyursang - aql o‘rgatadi, - dermish.
— Kecha erim yana ichib, juda kech keldi. Indamay yotaverdim. 10 minut shitir-shitir qildi.
Oxiri chidolmay gapirvordi: "Hech bo‘lmasa javrab qo‘ysang-chi, yotoqxona eshigini topolmayapman!".
— Qizim, xonang buncha tartibsiz? Qo‘g‘irchoqlaring burchaklarda ag‘darilib yotibdi, idish tovoqlar har yerga sochilib ketgan...
Qizi debdi:
— Oyijon, biz kecha "to‘y-to‘y" o‘ynaganmiz. Qo‘g‘irchoqlarim mast bo‘lib qolishgan, peshinda o‘ziga kelishadi.
— Oyog‘ingizni ko‘taring, polni artib olay!
— Obbo, polniyam mening yordamimsiz yuvolmaysan-a?!
— Zumrasha o‘g‘ling yana oyoq kiyimimni rasvo qilibdi. Tuvakka o‘tirishni o‘rgangan eding-ku...?
Xotini:
— Tufligingizdan badbo‘y hid kelayotgan edi. Adashib ketibdi-da...
— Oyinga Telegram'da yoz, kelib ovqatlantirib ketadi.