Oila haqida latifalar
— Azizim, qaymoq tugadi!
Eri:
— “Tugadi” emas, “Tugatdim” degin. Qachon vijdon bilan gapiradigan bo‘lasan-a?
Shu payt ko‘chadan yoshi ulug‘ mo‘ysafid o‘tib ketayotib, bu janjalni ko‘rib qolibdi va debdi:
— Hoy, nega sen ayolingni bunchalik kaltaklayapsan? Agar xotinni tarbiyalamoqchi yoki jazolamoqchi bo‘lsang, xotin ustiga xotin ol! Shunda ko‘rasan!
Er mo‘ysafidni gapini eshitib tursa, xotini:
— Bu cholni gaplarini umuman eshitmang adasi. Uring, uravering! – degan ekan.
— Qora shimim qani?
— Kecha yuvgandim, kichrayib qolibdi, ukamga berib yubordim!
— Ko‘k ko‘ylagim qayerda?
— Uni ham yuvgan edim, kichrayib qolibdi, ukamga berib yubordim!
— Undan ko‘ra meni yuvib kichraytirib, singlinga bervorsang bo‘lmaydimi?!
— Adasi, menga-yam bering. Biroz o‘yin o‘ynay, - debdi.
Eri bo‘lsa asabiylashib:
— Ovqat qilayotganingda biror martta cho‘michni so‘raganmanmi sendan?! - dermish.
— Azizam, shiftda uchib yurgan nima?
— Pashsha-ku!
— Nega u oppoq?
— Hozir kechasi bo‘lsa, tungi ko‘ylagini kiyib olgandir-da!
Boy:
— Eshikni ochma, hadyeb ochib yopilaversa eshik yemirilib ketadi. Uydagi shamni uchirib qo‘y, shuni aytishga kelgan edim. Men shundoq izimga qaytib ketaman. Tayyor oshdan qolmay.
Xotini:
— Voy dadajonisi-yey, menku shamni allaqachon o‘chirib qo‘yganman, siz shu gapni aytish uchun shuncha yo‘l bosib keldizmi, kovushingizni tagini yemirib?
Boy:
— Xavotir olma xotin, kovushim qo‘ltig‘imda!
— Adasi, qachon gilam olib berasiz? - desa, eri:
— Haddingdan oshma, supurgingda uchib yuraver! - degan ekan.
— Ovora bo‘lma xotin, baribir vazning kamayib qolmaydi, - deb kulibdi.
Xotini esa eriga qarab:
— Hech bo‘lmasa tarozi nechini ko‘rsatayotganiga qarab olay!, - debdi.
— Ha xotin, tinchlikmi? – desa, - xotini:
— O‘ling, sizmidingiz, - dermish.
— Har kuni ovqat pishiraman, kir yuvaman, supuraman, tozalayman, dazmollayman, ... O‘zimni ertakdagi Zumraddek his qilyapman, - desa, eri:
— Aytgandim-ku, myenga turmushga chiqsang, ertaklardagidek yashaysan deb, - dermish.