Oila haqida latifalar
— Ha, nega keldingiz? - debdi.
Eri bo‘lsa o‘zini yo‘qotib:
— Nonushta qilgani..., - dermish.
— Nimalar deyapsiz? Kimni bolasi bu? Bizni o‘g‘limiz maktabga chiqqaniga 2 yil bo‘ldi-ku!
— Xotin nega yig‘layapsan?
— Dadasi qarang, shuncha shuba bekorga yotibdi-ya.
— Azizim, tushimda menga tilla zanjir sovg‘a qilgan emishsiz. Bu nimani anglatarkin-a?
— Kechqurun bilasan, - debdi eri.
Xotin erining kelishiga chiroyli dasturxon bezatibdi-da, o‘zi ham yasanib olibdi. Eri kelishi bilan nozlanib erkalanib:
— Menga nima olib keldingiz?, - desa, eri:
— Mana, “Tushlar ta’biri” kitobi. Ushla, bu senga! Boshqa boshimni qotirma!, - dermish.
— Sizga xizmatkor bo‘lish jonimga tegdi, ajrashaman.
— Yo‘q, sen bo‘shatilding!
— Meni tashlab ketyapsizmi?! Men ham tez orada o‘lsam kerak...!?
Eri zo‘rg‘a ko‘zini ochib xotiniga:
— Shoshilma xotin! U yoqda biroz dam olishga imkon ber!!! - dermish.
— Kecha qayerda tunadingiz?
— Nodirnikida.
Xotini tezda Nodirga telefon qilib:
— Erim kecha sizlarnikida tunadimi?
— Ha, hozir ham uxlab yotibdi.
— Adajonisi bugun turmush qurganimizga 25 yil bo‘ldi, qo‘y so‘yib is chiqazvoraylik, - desa
— Eri qo‘yda nima ayb, ammangni so‘yish kerak, 25 yil oldin ammang bizni uchrashtirgan, qo‘y emas.
— Adasi, qarang! Anavi ayol kirlarni chala yuvar ekan, - debdi.
Eri indamabdi. Ertasiga, indinga yana shu holat takrorlanaveribdi. Uchinchi kuni xotini derazadan qarab:
— Hayriyat-yey, anavi ayol bugun kirlarni tozza yuvibdi, - desa, eri:
— Yo‘q, men ertalab derazalarimizni artib qo‘ydim, - dermish.
— Gapirmayapti-ku?! - debdi chol.
— Hozir chekib olsin, keyin gapirar, - dermish kampir.