Oʻqish-maktab haqida latifalar
Shunda domlani jahli chiqib zachotkasiga "eshak", - deb yozib bersa
Talaba qo‘liga olib o‘qib turib:
— Domla ismingizni yozibsizu lekin bahoim qani? - dermish.
— Qaysi oliygohga o‘qishga kirding?
— APEJga.
— Qaysi oliygoh ekan u?
— Adamni puli yetgan joyga! - dermish.
— Toshmatov, ikki karra ikki nechi bo‘ladi?
— To‘-o‘-o‘rt!
— Nega yig‘layapsan?
— Besh bo‘lishini xohlayman.
Beshinchi sinfda:
— Toshmatov, ikki karra ikki nechi bo‘ladi?
— To‘rt!
Kollejda:
— Toshmatov, haligacha bilmaysanmi!? Ikki karra ikki nechi bo‘ladi?
— O‘zingiz aytavering ustoz, qancha bo‘ladi...?
— Sinf rahbarimni o‘zlari iltimos qildilar-da!
— Qanaqasiga axir?
— Ahmedov, nega orqa partada xingillab o‘tiribsan. Doskaga chiqib sababini ayt! Bizlar ham kulaylik, - dedilar o‘qituvchim. Keyin men gapirib berdim...
— Sen nega kechikib kelding ?
O‘quvchi:
— Men bozorda poyabzal sotaman, shuning uchun kechikdim, - deb javob beribdi
O‘qituvchi xursand bo‘lib:
— Razmerimni bilasana? - deb kiritibdi
2-o‘quvchidan so‘rabdi:
— Sen nega kechikib kelding?
O‘quvchi:
— Men bozorda gazlama sotaman, - deb javob beribdi
O‘qituvchi yana:
— Razmerimni bilasana? - deb kiritibdi.
3-o‘quvchidan so‘ramasdan joyiga o‘tkazgan ekan...
O‘quvchi:
— Ustoz men go‘rkovman, sizning razmeringiz nechi? - deb so‘rabdi.
— Qo‘lsiz, oyoqsiz eshik ochar bu nima Axmat?
— Bu meni dadam!
— O‘tir xazilkash bu nima deganing!?
— Ustoz to‘g‘ri-ku, dadam ichib kelgan kunlari qo‘l oyoqlarini ishlatmay, boshi bilan eshikni surib kiradida uyga...
— Eshmatov, nega vazifani bajarmading?
— Men Yoshlar Ittifoqi bilan tadbir qilyapmiz. Tayyorgarlikda edim. Tavsiya qilishsa, talaba bo‘laman.
— Tushunarli, o‘tir! Toshmatova, vazifani bajardingmi?
— Nashriyotga borgandim. She’riy kitobim chiqyapti. Zulfiyachilarga imtiyoz bor ekan. Xudo xohlasa, talaba bo‘laman.
— Yaxshi, o‘tir. Ha Abdurayim, kech qolibsan!? Vazifaniyam bajarmagandirsan?
— Endi dars qilishim shart emas. Dadam harbiy. Deyarli talabaman.
— Kir, joyinga o‘tir. Soliyev?
— Ustoz, avval ham aytganman. Kollejni bitirib olsam, dadam bilan Rossiyaga ketaman.
— Sen-chi?
— Ustoz men IELTS o‘qiyapman.
— Hech kim vazifani bajarmadimi?
—Ustoz, talaba bo‘lishga joy qolmadi. Siz ham dars o‘tib ovora bo‘lmang, qiynalmang deymiz...
— Kelishdik, shovqin qilmay o‘tiringlar. Komissiya kelarkan. Mana bu hujjatlarni to‘ldirib qo‘yay...
Ota-onadan javob kelibdi: «Bolani o‘qitish kerak!!! Hidlashamas»
Bir kuni hamma o‘qituvchilarni yig‘ib:
— Bugun soat 14:00da sizlarni dorga osamiz. Kelish majburiy! - deyishibdi.
Aytilgan vaqtga yetib kelgan o‘qituvchilar birortasi ham indamasmish.
— Ana ko‘rdingmi, bularga baribir. Bittasi ham qarshi chiqmaydi. Nima desang ham ko‘naveradi. Chopiqqa ham, qurilishga ham, dalaga ham, ko‘cha tozalashga ham yo‘q demay ketaveradi. Qara hech biri indamayapti, -deb turishsa, bitta o‘qituvchi asta qo‘l ko‘taribdi.
— Hayriyat! Ana bor ekan-ku, o‘z huquqini biladigani. Qani, marhamat gapiring! - deyishsa, qo‘l ko‘targan o‘qituvchi:
— Bir nimani so‘rasam bo‘ladimi? – debdi.
— So‘rang, eshitaman.
— Osish uchun ipni o‘zlaring berasizlarmi yoki o‘zimiz bilan olib kelaylikmi? - dermish.
Birozdan keyin eshik taqillab bir o‘quvchi kiribdi-da debdi:
— Kechirasiz, boya bizni o‘qituvchimizni quloqlaridan tortib olib chiqib ketgan edingiz. Qaytarib berasizmi?