Oʻqish-maktab haqida latifalar
— Xo‘sh Bozorov, siz turingchi. Sizga savol: "Men sizga yangi kostyum-shim sovg‘a qildim" bu qanday gap?
— Domlajon, shuyam qiyinmi? Bu bo‘lmagan gap, - dermish.
— Nima?
— Qodir, do you speak English?
— Nima?
— Saida, do you speak English?
— Yes? I do!
— Nima?
Aroqxo‘r qo‘shnisi Toshpo‘lat aka esa Azizga yer nima uchun aylanishini gapirib beribdi.
— Qanday qilib shunday shovqinga chidaysiz-a?
— E, bu hech gap emas! Men bir necha yil boshlang‘ich sinflarga dars berganman.
— Kechirasiz, nazarimda siz bolalarimdan birining otasi bo‘lsangiz kerak.
Daxshatdan qotib qolgan erkak:
— Yo‘g‘e, bo‘lishi mumkinmas. Nahotki?!
— O‘zizni bosing. Nega xovliqasiz. Man o‘qituvchiman
— Nega kecha maktabga kelmading, - deb co‘radi.
— Bir ayolni puli tushib qolibdi.
Uctozi:
— Ha, qidirishib yubordingmi?
— Yo‘q, u ayol ketgunicha pulni oyog‘im bilan bocib turdim.
— O‘g‘lingiz Saiddan ko‘chiradi, - debdi.
Alini otasi:
— Balki Said Alidan ko‘chirgandir, - desa, o‘qituvchisi:
— Said imtihonda bilmayman deb yozibdi. Ali men ham bilmayman deb yozib qo‘yibdi, - dermish.
— Foziljon, bu yil yoshing yettida bo‘lsa, kelasi yil nechiga to‘lasan?
— To‘qqizga ustoz.
— Sakkizga to‘lasan!
— Topa olmadingiz. Axir bugun meni tug‘ilgan kunim!!!
— Ha, bor. Nima qilasan?
— Maktabga oboraman, ustozimiz uy vazifasini tayyorlab bergan ahmoqni bir ko‘rmoqchiman dedilar.