Talabalar haqida latifalar
— Kim meni qahvamni ichdi?, - debdi.
Hamma jim-jit.
— Kim meni qahvamni ichdi?, - deb yana bir martta so‘rabdi.
Yana javob bo‘lmabdi.
Uchinchi martta ham jahl bilan, — Kim meni qahvamni ichdi?, - so‘rabdi.
Bir barzangi yigit o‘rnidan turib:
— Men ichdim, - desa,
— Bulochkani nega yemadingiz?, - dermish talaba.
— Ho‘sh Naimullo, bu murda nima sababdan vafot etgan?
— Domla, infarktdan o‘lgan.
— Adashding! Ravshanbek sen ayt-chi?
— Domla, u aroqni ko‘p ichganidan jigari shishib o‘lgan
— Qoyil Ravshanbek. Qayerdan bilding buni?
— Nahotki qo‘shnimiz Xayrullo amakini tanimasam...!?
— Qiziq, u senga nima dedi?
— “Yo‘qol universitetdan!”
Hujjatlarni tekshira turib debdi:
— Bekorchi ekanmiz-da?!
— Ha bekorchimiz! - debdi talaba.
— Davlatni pullarini yeb yotibmiz deng...?!
— Ha, shunday! – debdi yana.
— Talaba ekanmiz-da...?!
— Bu yerda talaba faqat menman...!
— Allo, o‘rtoq qayerdasan?
— Mana-mana, institut darvozasidan kirib kelyapman...
— Uyingdan fleshkani olish yodingdan chiqmadimi ishqilib?!
— Voy do‘stim, yaxshi-yam eslatding. Hozir ovolaman.
— Kechirasiz ustoz, siz uxlaganingizda soqolingizni ko‘rpaning tagiga ko‘yasizmi yoki ustida turadimi? - debdi talaba professorni to‘xtatib.
— Bilmayman. Ahamiyat bermagan ekanman, - deb javob beribdi professor.
Oradan bir hafta o‘tgach, talaba institut hovlisida professorni uchratib qolsa, professor jahl bilan unga dyebdi:
— Yaramas, bir haftadan beri uxlay olmayapman! Soqolimni qayerga qo‘ysam ham noqulay bo‘lyapti!!!
— Yozuvchini vafot etgan yilini ayting!
Talaba:
— Uni o‘ldi deyishga tilim bormaydi. U men uchun doim tirik!
— Ko‘ylagimni ikki kun ketma-ket yuvdim. Bugun yoqasi yana kir bo‘libdi, - desa, do‘sti:
— Yoqangni yuvgandan ko‘ra bo‘yningni yuvsang, yoqang kir bo‘lavermaydi, - dermish.
Olisdan ko‘rinsang ko‘zlarimda nam.
Bermayman bilasan hech kimga seni,
Mening qadrdonim STIPENDIYaM!!!
— Besh karra besh?
Talaba qo‘lidagi shpargalkaga qarab:
— Yigirma besh!
Domla ham qo‘li ostidagi shpargalkaga qarab:
— To‘g‘ri! Olti karra olti?
Talaba yana shpargalkaga qarab:
— O‘ttiz olti!
Domla ham shpargalkaga qarab:
— To‘g‘ri! Yetti karra yetti?
Talaba endi shpargalkaga qaramoqchi bo‘lgandi domla uning qo‘lini ushlab qoldi. Talaba o‘ylanib:
— Qirq yetti, - dedi.
Domla endi shpargalkasiga qaramoqchi edi talaba xam uning qo‘lidan ushlab qolsa, domla ko‘p o‘ylamay:
— To‘g‘ri, - dermish.