— Bu meni mashinam. Uni men haydayman!
— Yo‘q, meni mashinam. Men haydayman!
Tarbiyachi ularni tinchlantirib debdi:
— Bo‘ldi urishmanglar. Mana, Sardorni qaranglar, mashinani talashmayapti...
Sardor bo‘lsa:
— Kaliti menda-ku, o‘zim haydayman-da baribir... – dermish.
— Yaxshi qiz, dam olish kunlari bo‘shmisiz?
Qiz nozlanib:
— Ha, - debdi.
Yigit bo‘lsa:
— Go‘zallik saloniga borib tursangiz bo‘lmaydimi?! – degan ekan.
— Biz laqqa baliqni sigir bilan chatishtirdik. Zo‘r natija berdi. Endi sigirlarimiz ham sut, ham yog‘ berishmoqda.
— Biz esa chumolilarni tarvuz bilan chatishtirdik. Endi tarvuzni so‘ysak, danaklarini o‘zi tashqariga o‘rmalab chiqib ketishmoqda.
— Oyi, Oyi, O-yi-joon!
— Nega baqirasan? Mehmonxonadaman, yonimga kirib gapirsang-chi!
Bola onasini yoniga kirib borib debdi:
— Ko‘chada o‘ynayotib, loyga tushib ketdim. Hamma yog‘im rasvo. Etigimni yechib, yuvib qo‘ying...
— Adasi, basseyn qurish uchun hayriya so‘rashyapti. Nima beray?
— Bir chelak suv berib yubor!
— Eng yaxshi hayvon qaysi?
Dehqon javob beribdi:
— It!
— Nimaga? – debdi yana jurnalist.
— Chunki it yerimga kirib olib, intervyu olaman deb oyog‘ini ostidagi ekinlarimni payhon qilmaydi! – degan ekan dehqon.
Ayniqsa, u qaynonangizning o‘g‘li bo‘lsa.
— Jonim, qachon menga mashina olib berasiz?
Yigit hayron bo‘lib:
— Bilishimcha, supurgida uchar edinglar. Mashinaga nima bor?! – dermish.