— Adasi, endi tushundim nega semirib ketayotganimni! Mana yozib qo‘yibdi qarang! "Ingichka tolalarni ham baquvvatlashtiradi". Endi men idish yuvish geli bilan cho‘milaman. Unda bunday yozilgan ekan: "Har qanday yog‘larni parchalab, sizni butunlay tashvishdan ozod qiladi"...
— Nabiraginam, tug‘ilgan kuningga bir chiroyli duo qilib qo‘yay...
Bo‘yi yetgan qiz shoshib buvisiga debdi:
— Buvijon, menga ajoyib yigit uchrashini duo qiling! U yigitsiz bir daqiqa ham yashay olmay...
Buvisi o‘ylanib turib dermish:
— Yo‘q, yaxshisi sen bilan yashay oladigan yigit uchrashini so‘rab duo qilaman!
Ertasi kuni uyg‘onsam, boshqa xonadonga kirib qolgan ekanman.
— Qanday farosatli qizlar-a...?! Dars o‘tmaydigan o‘qituvchilarga salom berishmaydi...
— Adasi, men homiladorga o‘xshayman. Endi nima bo‘ladi?
Eri:
— Nima bo‘lardi!? O‘g‘il yoki qizimiz bo‘ladi...
— Siz nima kutyapsiz?
— Qiz. Siz-chi?
— O‘g‘il.
Yosh bolakay suhbatni eshitib turib, sal nariroqda o‘tirgan cholni yoniga borib debdi:
— Amaki siz nima kutyapsiz?
Qariya:
— Avtobus, - degan ekan.
— Endi qanaqa qilib ketamiz? Yo‘lda GAI to‘xtatsa, ko‘zimizni ichi qizarib ketgan...?! - debdi birinchisi.
O‘rtog‘i o‘ylanib turib debdi:
— Mashinani sen haydaysan. GAI to‘xtatsa, "Ko‘zimga pashsha kirib ketdi. Shunga qizarib qoldi" degin, - deb o‘rgatibdi.
Ozgina yurishsa hamki, GAI to‘xtatibdi. Yigitga GAI tikilib qarab:
— Nima, ko‘zingizga pashsha kirib ketdimi? - desa, yigit shoshib qolib:
— Yo‘q, ichgandim, - dermish.
— Anavi daraxtni ko‘rayapsanmi?
— Ha.
— Undagi qushnichi?
— Ha.
— Qushning oyog‘idagi chumolinichi?
— Yo‘q ko‘rmayapman.
— Men shularning hech qaysini ko‘rmayapman, - dermish.